ÇALIŞMA EKONOMİSİ - Deneme Sınavı - 10

Malthus’a göre nüfus artışının 1. 2. 4. 8, 16, 32, 64, 128 ve 256 şeklinde geometrik bir dizi izleyerek çoğalmasına karşılık, tarım ürünleri üretim artışının en iyimser tahminlerle 1, 2. 3. 4, 5, 6, 7, 8 ve 9 gibi aritmetik bir dizi temposu izleyecektir. Bu durum doğal olarak zaman içinde ciddi bir beslenme sorunu doğuracaktır.

Teoriye göre ücret, fonun büyüklüğü ile çalıştırılmak istenen işçi sayısı arasındaki orana bağlıdır. Ücret, (W=Fon/İşçi Sayısı) olduğundan dolayı, bir örnekle açıklamak gerekirse, işverenlerin elinde hammadde ve gerekli malzemeleri aldıktan sonra ücret fonu için 100 milyon TL kalmış ve işçi sayısı 10 bin kişi ise işçi başına yıllık ücret 10 bin TL olur.

Artık Değer Teorisi bir malın değerinin tek belirleyicisinin emek olduğunu ve işverenin işçiye ürettiği değerin altında ücret vererek artık değer sağladığını ileri süren Marksist ücret teorisidir.

Marjinal verimlilik teorisine göre ücret işverenin istihdam ettiği en sonuncu işçinin ürettiği son birimin (marjinal ürün) net kıymetine eşittir.

Marjinal verim teorisine göre bütün piyasalarda geçerli olan rekabet yapısı tam rekabettir.

Pazarlık gücü teorisine göre, ücretlerin alt ve üst sınırı vardır ve fiili ücret bu iki sınır arasında işçi ve işverenin pazarlık gücüne göre belirlenir.

Etkin ücret teorisi ücretler konusunda reel ücret katılığını açıklamak için geliştirilmiş bir teoridir

Etkin ücret teorisine göre ücret artışları emek verimliliğini pozitif yönde etkiler.

Etkin Ücret Teorisine göre işverenler, işçiyi denetlemenin ve performansını ölçmenin zor olduğu, işçinin hatalı üretim yapmasının maliyetli olduğu, işin belirli bir süre spesifik işyerinde eğitim gerektirdiği durumlarda istekli olarak piyasa denge ücretinin üstünde işçilere ücret (etkin ücret ödemesi) ödemesi yaparlar ve bu ücret işçinin performansını/marjinal verimliliğini maksimize eden ücret düzeyidir. E şıkkında belirtilen ifade etkin ücret konusunda yanlış ifadedir.

Ücret düzeyinin asgari geçim düzeyinin üstüne çıkmayacağını savunan klasik ücret teorisi “ücretin tunç kanunu”dur. Ferdinand Lasalle tarafından 'ücretin tunç kanunu' adı verilen bu teori klasik iktisatçılardan Malthus'un “nüfus teorisi”ne dayanmaktadır.

D. Ricardo’ya göre emeğin piya­sa ücreti doğal ücreti geçerse işçilerin refah düzeyleri de artar. Bu durum onların daha iyi koşullarda yaşamalarını sağlamanın yanı sıra nüfus artışını da teşvik ede­cektir.

J.S.Mill’e göre işgücünün duru­munu düzeltmenin başlıca yolu sermaye/nüfus oranını değiştirmektir.

Ücret fonu teorisinin en zayıf halkasını, ücret fonu miktarının değişmez kabul edilmesi oluşturmaktadır. Oysa ücret fonu teoride sabit varsayılmakla birlikte aslında değişebilir niteliktedir.

Klasik doğal ücret teorisi gibi 19. yüz yılın ‘karamsar’ işgücü piyasası koşullarından türetilen bir başka teori de Karl Marx’ın formüle ettiği ‘Artık Değer Teorisi’dir. Teori, doğal ücret teorisine eleştiri amaçlı olmakla birlikte, klasik iktisat ekolü ile aynı varsayımlardan hareket etmiştir. “Artık değer teorisi”, malın değerinin tek belirleyicisinin emek olduğunu ve işverenin işçiye ürettiği değerin altında ücret vererek artık değer sağladığını ileri süren Marksist ücret teorisidir.

Marx'a göre bir malın değerini belirleyen en önemli husus onun üretimi için harcanılan emek miktarıdır. Buna göre bütün serveti meydana getiren yegâne unsur 'emek'tir.

Marjinal Verim Teorisine göre azalan getiriler kanunu sebebiyle istihdam art­tıkça marjinal verimlilik azalır.

Ücret farklılıklarının temel nedeni gerçek hayatta tam rekabet piyasasının varsayımlarının geçerli olmamasıdır.  Çünkü gerçek hayatta işgücü homojen değildir.

Sendikalı işyerlerinde çalışma kuralları ve temposunun daha sıkı olması nedeniyle sendika üyeliği ücret avantajı sağlamaktadır. Sendika üyeliği işleri birbirinden farklı (heterojen) hale getirir. Sendikalı işçilerin daha yüksek ücret almalarının ikinci nedeni verimlilik farklılığıdır. Sendikalar kimi durumda kısıtlayıcı çalışma kuralları koyarak işverenleri gereğinden fazla işçi çalıştırmaya zorlayabilmektedir. Bunun gibi grevler de sendikaların pazarlık güçleri için önemli bir silah olmasına rağmen ekonominin geneli için etkinlik ve verimlilik kaybına yol açmaktadır. Bu nedenle ekonomiyi her zaman olumlu etkilediğini söylemek mümkün değildir.

Emek göçü bir 'beşeri sermaye yatırımı'dır. Emek göçünün 'yatırım' olması, yapıldığı dönemde ba­zı maliyetlere neden olması, ancak sonraki dönemlerde gelir artışı doğurması nedeniyledir.

Emeğin doğal ve piyasa değeri söz konusudur. Emeğin doğal değeri ya da fiyatı işçilerin geçimlerini sağlamaya ve hayatlarını devam ettirmeye yetecek olan fiyattır. Emeğin piyasa değeri, arz ve talebin kesişmesi ile ortaya çıkar.