DİJİTAL YAYINCILIK - Deneme Sınavı - 2

İlk dijital fotoğraf makinesi ise Kodak ta mühendis olarak çalışan Steven Sasson ve asistanları tarafından 1975 yılında üretilmiştir.

Işığın kaydedilme ve görüntüyü oluşturma süreci filmden elektronik algılayıcılara geçmiştir. Algılayıcılar sayısal veriye dönüşen görüntüleri kaydederken üç dosya formatı kullanırlar.

Dijital bir görüntüdeki görüntüyü oluşturan en küçük birime piksel adı verilir

Fotografik görüntümüzde elde ettiğimiz renklerin ve bu renklere ait tonların bilgisi renk derinliği (bit) dir.

Raw format ta ise görüntü jpeg de olduğu gibi herhangi bir kayba uğramadan ham haliyle kaydedilir. Görüntü herhangi bir kayba uğramadan kaydedildiği için hafıza kartında jpeg e göre 10 kat fazla yer kaplar.

Tekil Servo: Hareket içermeyen durağan konular (portre, manzara,) ve sabit nesneleri çekerken bu netleme modu seçilir.

Pozlama: İster analog ister dijital olsun fotoğraf demek ışık demektir. Görüntünün oluşabilmesi için film ya da algılayıcı sensör üzerine belli miktarda ışık düşmesi yani ışığa duyarlı alanın pozlandırılması gerekmektedir.

ISO: Dijital fotoğraf makinelerimizde bulunan sensörlerin ışığa duyarlılık derecelerini ifade eder.

35 mm DSLR Fotoğraf Makineleri: Sayısal teknolojilerin ilerlemesi doğrultusunda yaşamlarımıza giren 35 mm dslr fotoğraf makineleri bir çok profesyonel mecrada (reklamcılık, iletişim, baskı, sanat) kullanılıp tercih edilmektedir.

Sensör gelen ışık bilgisini dijital olarak algılayarak çözünürlük kapasitesine göre belli bir boyutta üç temel renkten oluşan (kırmızı, mavi ,yeşil) bir görüntü oluşturur.

Tarihte ilk fotoğrafın çekildiği 1826 yılından bu yana geçen süre içerisinde kağıt, cam ve film yüzeyleri üzerine kaydedilen fotografik görüntü zaman içinde gelişen teknoloji ve dijitalleşme sayesinde dijital fotoğraf adını almış ve görüntü kaydetme pratiklerini mantık olarak aynı kalsa da yöntem olarak kökten değişikliklere uğramıştır.

Sinemadaki dijitalleşmenin en önemli etkilerden biri düşük bütçeli film yapımına imkan tanımasıdır. Maksimum güzelliği minimum masrafla elde etme olanağı vardır. Ayrıca farklı efektler, anahtarlar ve tekniklerle bozuk görüntüleri onarma veya başka biçimlerde kullanma imkanı ortaya çıkar. Anahtarlar, renk anahtarları, buzlandırma ve kısma düğmeleri, bilgisayar grafikleriyle beraber, çatlak, bozuk ve çok seslilik için görsel işitsel olanakları çoğaltır. Elektronik dikiş, sesleri ve görüntüleri doğrusal, karakter-merkezli anlatıyla bağlantısını koparacak şekilde birlikte dokuyabilir. Egemen sinemanın bütün geleneksel adabının göz hizası eşleşmesi, pozisyon eşleşmesi, 30 derece kuralı, kesit çekimleri yerine hızla çoğalan çok anlamlılık geçer. Rönesans hümanizminden miras kalan merkezi perspektif görelileştirilir, perspektiflerin çokluğu herhangi bir perspektifle özdeşleşmeyi zorlaştırır.

Göz, görüntü ortadan kalksa da kısa bir süreliğine görüntüyü ağ tabakasında tutmakta ve peşi sıra gelen kare önceki karenin izleniminin üstüne binmekte ve böylece hareket yanılsaması ortaya çıkmaktadır, bu duruma fi etkisi ya da ağ tabaka izlenimi denir.

Duyguların ve mimiklerin aktarımında en etkili olan ise yakın plan (close up) olarak da adlandırılan baş çekimdir. Boy ve genel planlarla hakkında bilgi verilen oyuncunun duygu durumunu anlatmak için baş çekim kullanılır.

Kamera hareketleri genel olarak üç başlıkta toplanabilmektedir:

Kameranın gövdesiyle yaptığı hareketler:Bunlar pan(panoramik/yatay çevrinme), tilt(dikey çevrinme) ve diyagonal olmak üzere üç çeşittir. Pan hareketinde kamera yatay eksen üzerinde sağa ve sola dönmektedir.

Yeşil ve mavi renklerinin kullanılmasının bir önemli bir nedeni bu iki rengin insan teninde bulunmamasıdır. Tende bulunan bir renk kullanılırsa arka ile ayrıştırılamaz. Yeşil gözlülerin bluebox’ta, mavi gözlülerin ise greenbox’ta çekilmesi gerek-mektedir.

Manovich, dijital sinemanın ne olduğu sorusuna “... birçok unsurdan biri olarak canlı çekimleri kullanan animasyonun belirli bir halidir” şeklinde cevap vermektedir. Dijital film yapımının ilkelerini Manovich şöyle açıklamaktadır:

Bugün az da olsa peliküle film kaydetmeyi tercih eden yönetmenler vardır. Bunun nedenlerinin başında peliküldeki görüntü kalitesidir. Bazı yönetmenler dijitale tepki olarak doğan IMAX ve 70 mm filmi tercih etmektedir. Görüntü kalitesindeki değişim, dijital ile pelikülün çözünürlüğünün karşılaştırılmasında görülebilir:

2K dijital sinema= 2048x1080

4K dijital sinema= 4096X2160

16K dijital sinema= 15360x8640

Günümüzde gösterim aşamasında kullanılan dijital projeksiyonlar 2K ve 4K’ya geçiş aşamasındadır. Pelikülün çözünürlüğü ise;

35mm= 5760x3840 (yaklaşık 6K)

65/70mm= 12000x8700 (en az 12K)

70mm IMAX= 18K

Filmlerdeki kalite artışı filmdeki sanal üretimin payını çoğaltırken izleyicideki gerçeklik hissini artırmaktadır. Böylece bir çelişki ortaya çıkmakta ve yaşanmaktadır. Ayrıca internetin yaygınlaşmasıyla birlikte dijital platformlara daha fazla yönelme olmaktadır. Bu da sinemayı salonlardan ve beyaz perdeden çıkarıp ekrana taşımaktadır. Film izleme deneyiminde mekan ve zaman esnemektedir.

Bilgisayarla karaktere bir kukla gibi dijital iskelet oluşturulan, animatörün hareket ettirme imkanına sahip olduğu 3 boyutlu animasyon tekniğinde çizim yeteneği ikinci plandadır. Stop-motion ile klasik 2 boyut animasyon tekniklerinin birleştirilmesi olan bu teknikte her an fotoğraflanmakta ve kare kare hareket ettirilmektedir. Günümüzde bu teknik Cinema 4D, Blender ve Maya yazılımlarıyla yapılmaktadır. Stop-motion animasyon, çok geniş bir kullanım alanına sahiptir. Bu teknikte kuklalardan nesnelere, hamurlardan başka birçok malzemeye kadar kullanılabilir. Gerçek malzemeyle çalışılır ve bu malzemenin her anı fotoğraflanıp birleştirilerek hareket kazandırılır. Gerçek malzemeyle çalışıldığı için ger-çek ışık, dekor ve set hazırlanır. Kareler bağlandı-ğında sarsıntı olmaması için uzaktan kontrol edilen bir fotoğraf makinesi kullanılır. Stop-motion animasyonun kil, kukla, cut-out, siluet, pikselasyon, oyuncaklarla animasyon gibi çeşitleri vardır.

Görüntü artık bir kopya değildir ve interaktif olarak varlığa gelir ve hayatını bu mecrada devam ettirir. Görüntüdeki fotoğrafik anlamda bir gerçeklikten söz etmek zorlaşmıştır. Gerçek dünyanın, stüdyo dışının, hava koşullarının öngörülemez olumsuz etkilerinden kurtulmuş, ancak gerçeklik tartışmasının içine düşmüştür. Artık hiç kimse bir görüntünün gerçekliğinden tam emin olamaz.