DİN EĞİTİMİ VE DİN HİZMETLERİNDE REHBERLİK

Hümanizm "insanlık dini" diye tanımlanmıştır. (Ünite 1, sh. 9) Ünite yazarı Abdullah Özbek, kitap editörü Mehmet Emin Ay olup tanım her iki çalışmacıya ait görünmektedir.

Eğitim kavramı, Batı kaynaklarında “education” kelimesiyle ifade edilmektedir. Kelimenin Latince kökü “educare”dir. Bu, “yetiştirmek, yönetmek, yönlendirmek ve potansiyelleri ortaya çıkarmak” anlamına gelir.

Filozof E. Durkheim’e göre insan toplum içindir. Eğitimin amacı, insanı sosyalleştirmektir.

Socrates bu yönüyle bir ahlâk eğitimcisidir de. “Kendini bil”, sözü bu açıdan meşhurdur. Bu söz değişik kompozisyonlarda, bizim kültürümüzde de çok kullanılmıştır.

Başta, asıl itibariyle insanı topraktan yarattığını bildirir (Fâtır 35/11; Ğâfir 40/67; Rûm 30/30). Ayrıca, diğer yaratılış süreçlerini de çeşitli vesilelerle dile getirip üzerinde düşünülmesini ister.

Batı dillerinde din için kullanılan “religion” kelimesinin kökü olan “religo”, “boyun eğmek, itaat etmek” anlamına gelmektedir.

Din, insanın Tanrı, kâinat, metafizik âlem ya da kutsal kabul edilen varlığa yönelik inancını, duygusunu, tutumunu, ritüellerini (ayinlerini), davranışlarını ve bunlara dayalı olarak oluşturulan bir sistemi ifade etmektedir

Evren, insan iradesine benzer iradelerle yönetilmektedir görüşü Auguste Comte’nin birinci olan teolojik safhadır.

Allah Teâlâ kâinatı, belirli bir ölçü ve kanuna bağlı olarak yaratmıştır. Buna Kur’an diliyle, “Sünnetullah” denir.

Fenomenolojik yaklaşıma göre, din olgusal temelde araştırılıp analiz edilmelidir.

Kelime anlamı itibariyle “İslâm”, “barış ve teslim olmak” anlamına gelir.

Sağlıklı bir din eğitimi imkanına sahip olmayan insan eksik eğitilmiş olur. Çünkü din eğitimi, dünya hayatı ile birlikte insanın sonsuz olarak yaşayacağı ebedî hayatıyla da ilgilenmektedir. Ancak sağlıklı bir din eğitimi için, hem insanı, hem dini, hem de eğitimi iyi bilmek gerekir.

Eğitim kavramı, Batı kaynaklarında “education” kelimesiyle ifade edilmektedir. Kelimenin Latince kökü “educare”dir. Bu, “yetiştirmek, yönetmek, yönlendirmek ve potansiyelleri ortaya çıkarmak” anlamına gelir.

Bir başka filozof E. Durkheim’e göre insan toplum içindir. Eğitimin amacı, insanı sosyalleştirmektir. Bunun için toplumda oluşan değerlerin, yetişkinler tarafından genç kuşaklara bir şekilde aktarılması gerekir.

Batı dillerinde din için kullanılan “religion” kelimesinin kökü olan “religo”,“boyun eğmek, itaat etmek” anlamına gelmektedir. Diğer bir kökü “religare” kelimesi de “bağlanma” demektir. Her ikisi de, insanın zayıflığına ve tabiatüstü bir güce bağlanmasının zaruretine işaret etmektedir.

Tarih boyunca insan pek çok dinle muhatap olmuştur. Ama bunun bir başlangıcı, özü ve aslı olsa gerektir. Hz. Mevlânâ’nın demek istediği şu olsa gerek. Ortada bir “gerçek para” var olduğu için kalpazanlar onu taklit ediyor. “Kalp para” denilen sahtesine kananlar da her zaman, kafalarındaki “gerçek para” tasavvuruna dayanarak aldanıyorlar. Bu da gösteriyor ki, her yanlışta ve batılda bir miktar gerçeklik (hakikat) vardır.

Kelime anlamı itibariyle “İslâm”, “barış ve teslim olmak” anlamına gelir. Allah, bu teslimiyeti bütün benliği ile yapanlardan övgüyle bahsetmektedir.

Din, Arapça “deyn” kökünden türetilmiştir. “Sahip olma, rıza ile boyun eğme, inanma, şeriat, millet, âdet, mezhep, karşılık, hüküm verme, yönetme, tedbir alma, idare etme, tasarlama, plân yapma, düzenleme, zorlama, galip gelme, hesaba çekme, borçlu ve alacaklı olma” gibi anlamlara gelir.

Medîne (Şehir): “Hâkimin bulunduğu ve adâletin uygulandığı yer” demektir. Böylesi bir anlam zenginliği sonucunda denilebilir ki, medine (şehir),aynı zamanda dinin hükümlerinin uygulandığı yer anlamına da gelir. Nitekim Hz. Peygamber Medîne’ den ayrıldığı zamanlarda şehre bir hâkim (deyyân),bir de namaz kıldıracak imam bırakırdı. Bu gerçek göz önünde tutulduğunda, Hicretten sonra neden Yesrib şehrine “Medine” denildiği de açıkça anlaşılmaktadır.

Manevi unsurlar ihtiva etmez, ama gelmiş geçmiş dinlerin tecrübelerinden yararlanarak onların ilerisine geçmeyi hedefler. Tanrısı insanlık, peygamberi bilim adamları, mucizeleri ise icatlar ve keşiflerdir. İnsanlara, müşahede edilen âlemin gerisindeki gücü fark etmelerini engellemek için, niçinleri değil, olay ve olguları (deney sonuçlarını) düşündürtmek esastır. Çünkü tek hakikat (gerçek bilgi), deney ve tecrübe sonucu elde edilen yasalar ile toplumda üretilen değerlerdir. İnsanları irşat etmek için başka mürşide gerek yoktur. İbadeti, insanlık yararı ve gelişimi için gayret etmek ve kendisini insanlığa feda etmektir. Gelişmek, değişmek ve dünyayı kurtarmak temel ilkedir. Haliyle bu din, gerçek dinin alanını daraltan bir din olup sekülerdir. Ayrıca bu din, Hümanizm olarak da takdim edilmektedir. İkisi de aynı düşünceyi taşımaktadır.