EKOLOJİ VE TURİZM

Gübre ve pestisitlerde organik ürünlerin seçilmesi, erozyonla ve çölleşme ile mücadele, toprağın doğal yapısının korunması, atık yönetimi ile kirliliğin engellenmesi Litosferin korunması için yapılmaktadır.

Biyolojik zenginliklerin önemi ekolojik, ekonomik, estetik ve etik açıdan değerlendirilmektedir. Ekolojik önemi, ekosistemlerin sağlıklı yapılarının ve işlevlerinin sürdürülmesi ilkesine dayanmaktadır. Madde döngüleri, enerji akışları ve besin zincirlerindeki düzen en önemli olaylar olarak karşımıza çıkmaktadır. Ekonomik önemi, insanların yiyecek, içecek, giyecek ve ihtiyaç duydukları birçok maddeyi diğer üretici ve tüketici organizmalardan temin etmesi ilkesine dayanmaktadır. Estetik önemi ise doğal alanların tahribatı ile anlaşılmış ve günümüzde insanların büyük ihtiyaç duyduğu olgular arasında ilk sıralarda yer almıştır. Gürültülü, estetik açıdan itici ve kalabalık şehirlere göre doğal ortamlar daha cazip hale gelmiştir. Etik önemi, canlı türlerinin yaşama ve nesillerini sürdürme hakkının var olduğu temeline dayanmaktadır.

Yeryüzünde yalnızca bulunduğu bölgeye adapte olmuş ve başka bölgelerde yaşamayan canlı türlere (yöreye özgü türlere) endemik türler denir.

Genetik kaynaklar, in situ (yerinde) ve ex situ (ortam dışında) yöntemlerle koruma altına alınmaya çalışılmaktadır. İn situ, bitkileri kendi doğal yetişme alanlarında korumaya yönelik metotları içermektedir. Orman ve mera gibi alanlarda insanların hiçbir şekilde müdahalesi olmadan canlıları korumayı hedefler ve Milli Parklar bu alanlara örnek verilebilir.

Suları akıntılı veya durgun, tatlı, acı veya tuzlu, sürekli veya geçici var olan, doğal ya da yapay su kütlelerinin tümüne sulak alan denilmektedir. Sazlık, bataklık, turbalık, çayırlık, denizlerde altı metreyi geçmeyen derinliğe kadar olan kısımlar, nehir ağızları, haliçler, lagünler, akarsuların taşkın alanlarının tümü sulak alan olarak bilinmektedir.

1971 yılında İran’ın Ramsar kentinde imzaya açılan “Yaşama Ortamı Olarak Uluslararası Öneme Sahip Sulak Alanlar Sözleşmesi” (RAMSAR Sözleşmesi)’ne Türkiye 1993 yılında taraf olmuş ve Göksu Deltası, Burdur Gölü, Manyas Gölü, Sultan Sazlığı, Seyfe Gölü, Uluabat Gölü, Kızılırmak Deltası, Akyatan Lagünü, Gediz Deltası, Meke Gölü, Yumurtalık Lagünü, Kızören Obruğu, Kuyucuk Gölü bu sözleşme kapsamında koruma altına alınmıştır.

Bilimsel ve estetik bakımdan, milli ve milletlerarası ender bulunan tabii ve kültürel kaynak değerleri ile koruma, dinlenme ve turizm alanlarına sahip tabiat parçaları Milli parklar olarak tanımlanmaktadır.

Tabiat ve tabiat olaylarının meydana getirdiği özelliklere ve bilimsel değere sahip ve milli park esasları dahilinde korunan tabiat parçalarına "Tabiat Anıtları " denir.