GELİŞMEKTE OLAN ÜLKELERDE SİYASET - Deneme Sınavı - 11

Sorunun doğru yanıtı E şıkkıdır. Gelişmekte olan ülkeler ilk kez 1964 yılında toplanan Birleşmiş Milletler Ticaret ve Kalkınma Konferansı esnasında G77 olarak anılan 77’ler grubunu kurarak BM çatısı altında bir araya geldiler.

Sorunun doğru yanıtı C şıkkıdır. Gelişmekte olan ülkeler arasında yükselen ülkeler olarak gösterilen ilk grup, 1960’lı ve 1990’lı yıllar arasında çok konuşulan Asya Kaplanlarıdır. Asya Kaplanları; Hong Kong, Güney Kore, Tayvan ve Singapur’dan oluşmaktadır.

Sorunun doğru yanıtı A şıkkıdır. Arap Birliği gelişmekte olan ülkeleri bir araya getiren uluslararası örgütlerin ve gruplaşmaların en eskisidir. 1945’te Mısır, Suriye, Suudi Arabistan, Irak, Ürdün ve Lübnan tarafından Kahire’de kurulmuştur.

Sorunun doğru yanıtı D şıkkıdır. 1960 yılında İran, Irak, Kuveyt, Suudi Arabistan ve Venezuela tarafından kurulan OPEC’in genel merkezi Viyana’dadır.

Sorunun doğru yanıtı E şıkkıdır. İtalya, Asya Pasifik Ekonomik İş Birliği (APEC) üyesi bir ülke değildir.

Sorunun doğru yanıtı B şıkkıdır. 1997 yılında İstanbul Deklarasyonu ile kurulan ve daimi sekretaryası İstanbul’da bulunan D-8’in (Developing Eight) amacı kalkınmakta olan 8 ülke arasında iş birliğinin sağlanmasıdır. Türkiye, Bangladeş, Mısır, Endonezya, İran, Malezya, Nijerya ve Pakistan D-8’e üyedirler.

Sorunun doğru yanıtı D şıkkıdır. Gelişmekte olan ülkelerin mali ihtiyaçlarının karşılanmasına yönelik ilk kurumsallaşmış uluslararası destek Uluslararası İmar ve Kalkınma Bankasından (IBRD) gelmiştir.

Sorunun doğru yanıtı A şıkkıdır. Arap Birliği gelişmekte olan ülkeleri bir araya getiren uluslararası örgütlerin ve gruplaşmaların en eskisidir. 1945’te Mısır, Suriye, Suudi Arabistan, Irak, Ürdün ve Lübnan tarafından Kahire’de kurulmuştur.

Sorunun doğru yanıtı C şıkkıdır. 1991 yılında kurulan BDT’nin üye sayısı günümüzde 12’ye ulaşmıştır. Rusya, Azerbaycan, Ermenistan, Beyaz Rusya, Gürcistan, Kazakistan, Kırgızistan, Moldova, Tacikistan, Türkmenistan, Özbekistan ve Ukrayna örgüte üyedirler.

Sorunun doğru yanıtı B şıkkıdır. MIST (Meksika, Endonezya, Güney Kore, Türkiye) kısaltmasının mucidi ekonomist Jim O’Neill’dir.

Nelson Mandela’nın ilk siyahi Devlet Başkanı olarak yemin ettiği 10 Mayıs 1994 sadece Güney Afrika siyasi hayatı açısından değil, Afrika kıtası açısından da bir dönüm noktasıdır. Güney Afrika’da Apartheid rejiminin sona ermesi Afrika’daki beyazların kontrolü altında olan son kalenin de düşmesiyle sonuçlanmıştır.

Hükûmet 1936 yılında yaptığı bir düzenlemeyle zaten Cape Eyaleti’nde sınırlı olarak oy kullanan siyahların oy kullanma haklarını tamamen kaldırdı (Dubow, 1989:166-171).

11 Şubat 1990 tarihinde De Klerk’in yaklaşık 27 yıldır hapiste olan Nelson Mandela’yı serbest bırakması, Güney Afrika siyasi hayatında önemli bir dönüm noktası oldu.

Özgür bir ortamda gecen Güney Afrika’nin ilk demokratik seçimleri sonucunda Nelson Mandela 9 Mayıs 1994’te oy birliğiyle Güney Afrika’nin ilk siyahi devlet başkanı seçildi.

Güney Afrika toplumu sosyo-ekonomik açıdan eski Devlet Başkanı Thabo Mbeki başta olmak üzere birçok kişi tarafından genellikle ‘iki ulus’ olarak tanımlanmaktadır.

1948-1994 arası dönemi temsil eden Apartheid döneminde Güney Afrika’nın dış politikası tek kelimeyle ‘güvenlik arayışı’ olarak ifade edilebilir.

Mandela dönemine genel olarak bakınca dengeden uzak ve olaylara tepki merkezli bir dış politika anlayışının dönemi kuşattığını söylemek mümkündür

Mbeki’nin başkanlığının birinci dönemini ifade iden 1999-2004 yılları arasını, Güney Afrika dış politikası için telafi dönemi olarak adlandırmak mümkündür. Güney Afrika’nın 2002 yılında Afrika Birliği’nin yeni bir isim ve yapı ile ortaya çıkması için çalışması ve NEPAD adlı kıtasal bir ekonomik gelişme programının hazırlanmasında ortaya koyduğu çaba çok uluslu örgütlere verdiği önemin göstergeleriydi.

Bunların başında muhalefet partilerini destekleyen halkın ANC’nin her ha- lükarda seçimi kazanacağını düşünerek sandık başına gitmemesi; bir çok beyazın Güney Afrika’dan göç etmesi; ve HIV/AIDS’in özellikle siyah seçmen arasında hızla yayılması ve bunların birçoğunun yaşamını yitirmesi sayılabilir (Southall, Daniel, 2005:37).

Güney Afrika siyasi hayatını şekillendiren ANC yönetimi o tarihten bugüne kadar kurulan hükûmet kabinelerinden farklı toplumsal kesimleri temsil eden kişilerin bulundurulmasına özen gösteren bir politika izlemiştir.