HASTA ÇOCUKLARIN GELİŞİMİ VE EĞİTİMİ - Deneme Sınavı - 21

Çocuğun yetiştiği ortam bu etmenlerden biri değildir.

Travma, hiç beklenmeyen bir anda çocuğun dayanma gücünü zorlayan ya da aşan bir
durum olarak tanımlanabilir.

Daha çok iki-üç yaşlarında görülen öfke nöbetlerine huysuzluk krizleri de denmektedir.

Aksine anneye aşırı bağlılık ve anneden ayrılma kaygısı yaşarlar.

Konuşmaları, dürüst olmaları ve dinlemeleri gerekiyor çocuklarını.

C seçeneği dışındaki tüm şıklar yanlıştır. Tersi olması gerekir.

Gerileme anlamına gelen regresyon, çocuklarda yaşından küçük davranmaya başlama,
tuvalet eğitimi ve konuşma becerileri gibi kazanılmış becerilerin kaybı ve fiziksel
yakınmalar şeklinde görülebilir.

Birinci madde yanlıştır. Aksine benzer hastalığı olan çocuklarla iletişim kurmalıdır.

Eşler arası iletişim sıkıntısı doğrudan bu süreçte etkili değildir.

Platt raporunda çocukların hastaneye yatırılmasının çocukların ve aileleri üzerindeki
etkilerine değinilerek bu etkileri azaltmak için yapılabilecek çalışmalara vurgu yapılmıştır.

Bu raporda, çocukların hastaneye yatırılmasının çocukların ve aileleri üzerindeki etkileri ile ilgili açıklamalar ve hastanede karşılaşılan güçlüklere karşı duyarlı ve akıllı, pratik ve teorik çözüm önerilerine yer verilmiştir.
Platt raporu sonrasında hastanede çocukları ziyaret etme kısıtlamaları yavaşça aşılmış
ve hasta çocuklarına daha rahat erişim sağlayan aileler onların evde olduğu gibi hastanede de oyun oynama fırsatına ihtiyacı olduğunu fark etmişlerdir.

Çocukların oyun ihtiyaçları için 1963 yılında dört anne tarafından Okul Öncesi Oyun Grupları Topluluğu ve NAWCH (National Association for the Welfare of Children in Hospital-Çocukların Sağlık Bakımının İyiliği Ulusal Topluluğu ancak bu topluluğun ismi 1990 yılında ismi “Hasta Çocuklar için Girişim”e (Action for Sick Children)değiştirilmiştir) kurulmuştur.

Hastane yaşantısına hazırlanma sürecinde çocuk, çocuğun hastane yaşantısına hazırlanma sürecinde ebeveyn, çocuğun hastane yaşantısına hazırlanma sürecinde sağlık personeli, çocuğun hastane yaşantısına hazırlanma sürecinde sağlık hizmetleri olmak üzere dört başlık altında ele alınmıştır.

Çocuğun mizacı çocuğun gelişimsel özellikleri gibi kalıtım ve çevre faktörünün etkisi ile oluşmakta olup çocuğun hastane yaşantısında etkili olmaktadır. Bilindiği gibi zor ve kolay çocuklar mizaca göre tanımlanır. Hastane yaşantısında özellikle dışa dönük ve kolay olan çocuklar içe dönük ve zor olan çocuklara göre hastane ortamından daha az etkilenir.

Çocuğun hastane yaşantısına hazırlanmasında ilk olarak ebeveynlerin korku ve endişesini ortadan kaldırmak çok önemlidir. Bu görev de hastane personeline düşmektedir.

Bebeğin günlük rutinlerinin oluşması güvenli bağlanma açısından önemlidir. Bebeğin, bir sonraki aşamada ne olacağını önceden tahmin edebilmesini sağlayan günlük rutinlerin olması güven duygusunu arttırır.

Çocuklar bu dönemde ben merkezci özelliğe sahiptir.Ebeveyn, hasta çocuğun bu gelişim özelliği nedeniyle çocuğun gözüyle onun yaşadıklarını anlamaya çalışmalı ve ona sakin bir şekilde yaklaşmalıdır. Bu dönemde çocuklarda cansız nesnelere canlılık özellikleri yükleme yani animizm özelliği ve sembolik oyun özelliği de görüldüğü için bu iki özellik çocukların hastane yaşantısına hazırlanmasında rahatlama açısından kullanılabilecek ve oyunlarına aktarılabilecek özellikler arasında yer alır.

• Çocukların gelişim özellikleri, ilgi ve ihtiyaçları göz önünde bulundurulmalıdır.
• Çocukların bireysel farklılıklarına uygun olmalıdır.
• Çocuğun hastalığının gereksinimleri ve sınırlılıkları göz önünde bulundurulmadır.
• Eğitim hazırlanırken çevrenin ve hastanenin olanakları da göz önünde bulundurulmalıdır.
• Çocuğun bildiklerinden başlamalı ve deneyerek öğrenmesine olanak tanımalıdır.
• Çocuğun kendisinin ve başkalarının duygularını fark etmesi desteklenmelidir.
• Özellikle okul öncesi dönem çocukları için en uygun öğrenme yöntemi olan oyun
tüm etkinliklerin temelinde yer almalıdır.
• Eğitim hazırlanırken ebeveyn/aile ve içinde bulunulan çevrenin özellikleri dikkate
alınmalıdır.
• Eğitim sürecinde çocuğun ve ebeveynlerin etkin katılımı sağlanmalıdır. Eğitime
katılan ebeveynler de eğitimcileri model alarak, çocuklarına hastalıkları konusunda nasıl açıklama yapacaklarını, yaklaşımlarının nasıl olacağını belirlemelidir.

Tiyatro ve palyaço gibi etkinlikler ağrı, acı ile başa çıkma ve kontrol kaybını yenmede önemlidir. Aynı zamanda bu etkinliklerin, çocukların ebeveynlerinin kaygı düzeylerini azalmasında da etkili olduğu vurgulanmaktadır.

Hastaneye hazırlayıcı eğitimde en önemli etkinlik olarak yer alır. Hastane yaşantısına
olumlu başlaması için hastanenin ve hasta personelinin tanıştırılması çok önemlidir (Baykoç, 2006). Böylelikle kendilerini ortama yabancı hissetmezler, yalnızlık duymazlar ve hastane yaşantısına daha rahat ve çabuk alışırlar.

Platt raporu 1959 yılında hazırlanmıştır.