İSLAM MEZHEPLERİ TARİHİ

Tevvâbûn ve Muhtar hareketleri

Doğru seçenek A şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek B şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek C şıkkında verilmiştir.

Doğru cevap E şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek D şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek C şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek A şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek B şıkkında verilmiştir.

Doğru seçenek E şıkkında verilmiştir.

Şiîlik denilince, farklı tonları olmasına rağmen, akla İran anayasasının resmî mezhep olarak kabul ettiği ve tarihte de İmâmiye ya da İsnâaşeriyye Şiîliği olarak bilinen yapı gelmektedir.

Doğru seçenek D şıkkında verilmiştir.

İslam düşüncesinin teşekkülünde önemli bir yer işgal eden Şiîliğin en önemli
kolunu oluşturan İmâmiyye, İran nüfusunun üçte ikisinden fazlasını
oluşturmaktadır ve bu ülkenin resmi mezhebi durumundadır.

Bu mezhebe, Hz. Peygamber’in vefatından sonra halîfe-imam olarak on
iki imamı kabul ettiklerinden dolayı İsnâaşeriyye (on ikiciler/on iki
imamcılar); imamlara inanmayı imanın şartlarından saydıkları için
İmâmiyye; hem itikat hem de ibâdet ve muâmelatta İmam Cafer Sâdık’ın
görüşlerine dayandıklarından dolayı Caferiyye; on ikinci imamın gelişini
beklemeleri sebebiyle Ashâbu’l-intizâr (bekleyiciler) ve on ikinci imam için
çokça kullanılan kâim (hayatta olan, var olan) ünvanına nisbetle Kâimiyye de
denmiştir. Muhalifleri ise mezhebi, Râfıza ya da Râfiziyye diye anmışlardır.

Rivayete göre Hızır’ın, Ali’ye dönerek ona, Hz. Muhammed’in vasîsi ve
ümmetin halifesi olduğunu, daha sonra onun yerine geçecek haleflerinin
sırasıyla Hasan, Hüseyin, Ali b. Hüseyin, Muhammed b. Ali, Cafer b.
Muhammed, Musâ b. Cafer, Ali b. Musâ, Muhammed b. Ali, Ali b.
Muhammed, Hasan b. Ali ve son olarak da, zulüm ve zorbalıkla dolan
yeryüzünü adalet ve doğruluğa kavuşturacak olan el-Kâim el-Muntazar
olduğunu söylediği ifade edilmektedir.

Bu ve buna benzer rivayetlerden, on iki imam rivayetlerinin gaybetten önce de gündeme gelmiş olabileceği, ancak on iki imamın her birinin isimleriyle anıldığı rivayetlerin, ilk olarak hicri 290’lı yıllarda tedavüle girdiği anlaşılmaktadır.

Hz. Ali, Ehl-i Sünnet’e göre Hulefâ-i Râşidîn’in dördüncüsü, Şiîlere göre ise
ilk imamdır. Hz. Peygamber’in amcazadesi ve kızı Fatıma’nın eşi olan Ali,
hicretten yaklaşık 22 yıl önce, miladî 600 yılında, Ebû Tâlib’in oğlu olarak
Mekke’de doğdu.

Hz. Ali ve Fatıma’nın ilk çocukları olan Hz. Hasan, hicretin 3. yılında (625)
Medine’de doğmuştur. Hayatında yüzden fazla evlilik yaptığı söylenmektedir
ve bu yüzden ona mitlak (çok boşayan) denmektedir.

Resulullah’ın gözbebeği iki torunundan ikincisi olan Hz. Hüseyin, 5 Şaban
4/30 Aralık 628 tarihinde Medine’de dünyaya geldi. Lakabı eş-Şehîd’tir.

İslam düşüncesinin teşekkülünde önemli bir yer işgal eden Şiîliğin en önemli
kolunu oluşturan İmâmiyye, İran nüfusunun üçte ikisinden fazlasını
oluşturmaktadır ve bu ülkenin resmi mezhebi durumundadır.

Bu mezhebe, Hz. Peygamber’in vefatından sonra halîfe-imam olarak on iki imamı kabul ettiklerinden dolayı İsnâaşeriyye (on ikiciler/on iki imamcılar); imamlara inanmayı imanın şartlarından saydıkları için İmâmiyye; hem itikat hem de ibâdet ve muâmelatta İmam Cafer Sâdık’ın görüşlerine dayandıklarından dolayı Caferiyye; on ikinci imamın gelişini beklemeleri sebebiyle Ashâbu’l-intizâr (bekleyiciler) ve on ikinci imam için çokça kullanılan kâim (hayatta olan, var olan) ünvanına nisbetle Kâimiyye de denmiştir. Muhalifleri ise mezhebi, Râfıza ya da Râfiziyye diye anmışlardır. Doğru cevap E’dir.