Kırsal Alanlarda Gerçekleştirilen Turizm Çeşitleri

Dünya Turizm Örgütünün (UNWTO) tanımına göre kırsal turizm; ziyaretçinin deneyiminin genellikle doğa temelli faaliyetler, tarım, kırsal yaşam
tarzı, kültür, olta balıkçılığı ve gezi ile bağlantılıgeniş bir ürün yelpazesiyle ilgili olduğu bir turizm faaliyetidir.

geleneksel mimari yapıları, camii, mescit, köprü, köy konağı, değirmen, ambar, demirci dükkânları, sarnıç, sulama kanalları, yollar, avlu düzenlemeleri,
çamaşırhane, mutfak (yemek) kültürü, çocuk oyunları, oyuncaklar, ahşap, metal ve toprak işçiliğine
yönelik zanaatlar ve tüm el sanatları sosyal ve sanatsal yapılar vb. kültür ögeleri sayılabilir. 

Coğrafi işaret; belirgin bir özelliği, ünü veya diğer özellikleri bakımından kökenin
bulunduğu yöre, alan, bölge veya ülke ile özdeşleşmiş ürünü gösteren işarettir

Hobiye dayalı etkinlikler: Fotoğraf çekme, resim yapma, kuş gözlemciliği, sıra dışı sporlar gibi etkinliklerdir. 

• Ekoturizm
• Sağlık turizmi
• Yayla turizmi
• Dağcılık turizmi
• Kuş gözlemciliği
• Akarsu turizmi
• Su altı dalış turizmi
• Mağara turizmi
• Arıcılık turizmi (apiturizm)

• Doğal çiftlik ürünlerinin satılması
• Dokumacılık
• Dikiş-nakış
• Örgü işleri
• Seramik, bakır, demir, ağaç ve cam işleri
• Bilimsel inceleme
• Gözlem Araştırmalar
• Okuma salonu
• Konferanslar
• Eğitim amaçlı turlar

• Festivaller yabancı oyunlar, şovlar, filmler ve konserler aracılığıyla yabancı kültürleri ithal edebilir, böylece kültürel yozlaşma yaşanabilir.
• Ekonomik kaygılar öne çıkarak daha çok turistin ilgisini çekmek için festivallerin kültürel mesajları gölgede kalabilir.
• Yerel kültür, ziyaretçi çekmek için sergilenirken ticarileşmenin baskısı altında sürekliliği, devamlılığı tehlikeye düşebilir.
• Az da olsa yabancı sözcükler sonucunda dilde yabancılaşma yaşanabilir.
• Toplumda var olan dostluk, arkadaşlık ve konukseverlik gibi manevi değerlerin yerini ekonomik çıkar grupları alabilir

• Yerel gelenek- görenek ve kültürü ziyaretçilere aktaran bir araç olabilir ve böylece bu mirasın korunmasına ve yaygınlaşmasına yardım edebilir.
• Yöredeki örf ve adetler yeniden canlandırılabilir.
• Ziyaretçilere yerel zenginlikleri ve kültürü yaşama olanağı sunar.
• Yerel halka, kültürlerini geliştirme ve paylaşma olanağı verir, böylece toplumda bir değer duygusu ve inancı yaratır.
• Deneyim ve bilgi alışverişini sağlayarak turistlere, yerli toplumun kültürlerinde kutlamaların nasıl olduğunu ve bunun toplumun gelişmesini nasıl etkilediğini görme fırsatı verir.
• Ziyaretçilere, ev sahibi toplumla etkileşim içinde olmalarını ve aynı zamanda boş zamanlarını eğlenceli geçirmelerini sağlar.
• Ev sahibi toplum da turistlerin getirmiş olduğu bu değer yargılarından, yaşam biçimlerinden, alışkanlıklarından etkilenebilirler 

Etnik turizm; turist tarafından tüketilen, etnik unsurlara ilişkin müze, lokanta, mahalle, temalı parklar, yerel pazarlar ve turistik köyler gibi yerel kültürle desteklenen turizm ürünlerinin bir bütünü olarak tanımlanabilir.

Etnik turizm, bir bölgede yaşayan, yerel veya yerel olmayan, ortak tarihi, kültürü, dini ve dili paylaşan etnik azınlık gruplarının otantik kültürünü yakından tanıma ve tecrübe etme amaçlı seyahatleri içeren bir turizm çeşididir

"Bireylerin koruyucu, sağlığı geliştirici, tedavi ve rehabilite edici hizmetler almak amacıyla yaşadıkları yerden
başka yere yapılan ziyaretleridir" şeklinde tanımlanmıştır.

• Doğal değerlere yönelik potansiyelin zengin olması,
• Sivil mimari karakterinin olması,
• Kent merkezine ulaşımın kolay sağlanır olması,
• Yöre halkının sosyal yapısının turizme yakın olması,
• Aktivitenin ekonomik olarak sürdürülebilmesi,
• Diğer turizm çeşitleri ile entegrasyonunun sağlanabilir olmasıdır.

Gastronomi; yemeği iyi yeme merakı ve sağlığa uygun, iyi düzenlenmiş, hoş ve
lezzetli mutfak, yemek düzeni ve sistemidir.

TaTuTa (Tarım-Turizm-Takas) projesinin kuruluş fikri, ekolojik tarımda bilgi ve deneyim
takasını kolaylaştırmaktır. TaTuTa, benzer değerleri paylaşan insanları bir araya getirerek onlara organik
gıda, tarım ve sürdürülebilir yaşam hakkında öğrenme imkânı sunmaktadır. TaTuTa Türkiye ev sahibi
listesinde 75 doğa dostu tarım çiftliği/alanı yer almaktadır.

• Korunması gerekli şekil ve canlı bulunmaması
• Can güvenliğini tehlikeye sokacak riskler taşımaması
• Kullanımından kaynaklanacak yerel ve bölgesel kirlenmenin doğmaması
• İlginç mağara içi şekil ve yapılara sahip olunması
• Mağaranın fiziki yapısının, insanların rahatlıkla gezmelerine olanak verecek boyutlarda olması
• Ana yollar ve büyük yerleşim yerlerine yakın olması ve
• Mağara yakınında destek ünitelerin kurulabileceği veya çevre düzenlemesinin yapılabileceği yeterli arazinin bulunması 

• Kuşlara çok yaklaşarak ve aşırı kuş sesi çıkararak kuşların rahatsız edilmesi,
• Bazı durumlarda yuvaların aşırı taciz edilmesi
• Nadir ya da tehlike altında olan türlerin rahatsız edilmesi,
• Ziyaret nedenli kirlenme ve kuşların yaşam ortamlarının yok olması,
• Gelirin çoğunun yerel halka kalmaması,
• Turizmle bağlantılı olarak kültürel bozulma

• Çoruh nehri,
• Köprüçay,
• Manavgat Çayı,
• Dim Çayı,
• Adana-Feke-Göksu Nehri,
• Zamatı Irmağı,
• Fırat nehrinin bir kısmı

Apiturizm ve ya diğer ismiyle Arıcılık turizmi; arı kültürü ve hayranlığıyla seyahat eden özel bir kitlenin, bu kültürü
daha iyi kavramak, sağlıklı yaşamının devamını sağlamak veya arı ve arıdan elde edilen ürünlerle tedavi olmak amacıyla arıların
varlığını sürdürdüğü doğal ortamına gitmesi sonucu orada konakladığı süreçte ortaya çıkan faaliyetler bütünüdür.

Glamping, sözcük olarak ‘glamorous’ (büyüleyici, lüks) ve ‘camping’in
(kamp yapmak) birleştirilmesinden meydana gelmiştir. Glamping, aslında birbirine zıt iki kavram olan kamp ve lüksü bir
araya getirmekte, diğer bir ifade ile tatilde tarz ve lüksü doğa
ve sadelikle birleştirmektedir. Aynı zamanda kampçılık kültürünün de bir parçasıdır ve beklenti düzeyi çok yüksek olan
tatilciler için uygundur

Ekoturizm, “yeryüzünün doğal kaynaklarının sürdürülebilirliğini güvence altına alan,
bunun yanı sıra yerel halkların ekonomik kalkınmasına destek olurken sosyal ve kültürel bütünlüklerini
koruyup gözeten bir yaklaşım ya da tavırdır.

UNESCO tarihine Bolivya Deklarasyonu olarak geçecek olan bu belgenin en
önemli yönü, UNESCO çalışmalarında ilk kez böylesi bir belge düzeyine çıkarılarak “folklor”un korunması gereken
bir kültürel miras olarak tanınması ve tanımlanmasıdır.