KÜLTÜRLERARASI İLETİŞİM - Deneme Sınavı - 19

Kalıp düşünceler ve ön yargılardan arınmak mümkün olmadığı gibi gerekli de değildir; çünkü kalıp düşünce ve ön yargıların da iletişimde işlevleri vardır. Kalıp düşünceler ve ön yargılar gündelik yaşamda edindiğimiz izlenimleri, deneyimleri ve karmaşık enformasyonu düzenleyerek kategorileştirir ve birey için bir yönelim sistemi oluşturur. Böylece birey için “gerçekliğin işlenmesi” ve içinde bulunulan durumun anlaşılması kolaylaşır. İlk kez karşılaşılan yabancı birey, grup ve durumlar kalıp düşünceler yardımıyla sınıflandırılır, zihinde bilinenlerle karşılaştırılır ve belirli bir yere yerleştirilir. Böylece yaşamın karmaşıklığı azaltılmış ve karşılaşılan durumlar anlaşılır hale gelmiş olur. Kalıp düşünce ve ön yargıların bu işlevine bilişsel işlev denir.

Kuzey Amerika kültürlerinde “yapmak” öğrenmenin başlıca yolu olarak görülür. Bunun sonucu olarak da uygulamalı bilimler daha çok bu kültürlerde ilgi görmüş ve gelişmiştir.

Ülkemizdeki eğitim kurumlarının gelişim çizgisini izlersek, ilk tıp okulunun, ilk mühendislik okulunun, ilk yönetim okulunun askerî amaçlarla, yani savunma gereksinmesiyle açıldığını ve hemen bütün teknolojik yeniliklerin savunma gücünü geliştirmek amacıyla alındığını görürüz.

Toplumsal tabaka, toplum içinde benzer ekonomik, siyasal güce sahip olan ve benzer eğitim aşamalarını tamamlamış, bilgi birikimine sahip ve benzer yaşam biçimini benimseyen bireylerin oluşturduğu gruplardır. Bu gruplar birbirine göre üst, orta ve alt tabaka olarak sıralanır. Bireyler zamanla bir tabakadan diğerine geçebilirler.

Edward T. Hall “dar ve geniş bağlam cetveli” olarak adlandırdığı ölçeğin dar bağlam ucunda İskandinavyalılarla Almanları, geniş bağlam ucuna ise Çinlileri yerleştirmektedir.

Kültürel farklılıklar bütün toplumların karşılaştığı temel sorunlardan biri değildir.

Ortaklaşa davranışçı kültürlerin üyeleri yaptıkları işlerde ya da davranışlarında sürekli olarak çevrenin onayını almak isterler.

Dişil kültür “cinsiyete dayalı rollerin birbiriyle kesiştiği, hem kadınların hem de erkeklerin alçakgönüllü, duyarlı oldukları ve yaşam kalitesine önem verdikleri kültürleri” açıklayan kavramlardır (Hofstede, 1993: 105).

Etnomerkezcilik genel anlamıyla “bireyin, kendi grubunun izlediği yolun diğerlerinden üstün olduğu ya da diğer grupları kendi grubundan aşağı görme düşüncesi” olarak tanımlanır. Etnomerkezcilik de ötekileştirmenin temel gerekçelerinden biridir.