KÜLTÜRLERARASI İLETİŞİM - Deneme Sınavı - 19

Aşırı enformasyon yükünden kurtulur. Az miktarda enformasyon işleyerek anlam yaratabilir. Bu tür kültürler geniş bağlamlı kültür olarak adlandırılır. Bu kültürlerin mensupları her konuda bilgi toplamak isterler. Elde ettikleri bilgileri sınıflandırır ve belleklerinde saklarlar. Gerektiğinde bu bilgiler, algılanan enformasyonla bağlanarak anlam kazanır. Bu nedenle geniş bağlamlı kültürlerin üyeleri, neye yarayacağını bilmeseler bile çok miktarda, tamamlanmamış bilgiye sahiptirler. Geniş bağlamlı kültürlerin üyelerinin herhangi bir konuda birbirleriyle anlaşmaları kolaydır. Konuyla ilgili enformasyonun bir kısmı zaten karşı tarafta mevcut olduğundan, verilecek kısa bir bilgi ya da enformasyon anlamın ortaya çıkması için yeterli olur. “Leb demeden leblebiyi anlamak” geniş bağlamlı kültürlerde mümkündür. Geniş bağlamlı kültürlerin mensupları iletişim sürecinde iletilerini geniş bağlama göre, yani az miktarda enformasyon içerecek şekilde kodlayarak gönderirler. Geniş bağlamlı kültürlerde, kişilerarası iletişim süreçlerinde sözsüz sembollerden yaygın olarak yararlanılır. Kendileri gibi geniş bağlamlı kültür üyeleri bu iletileri kolayca açar ve anlamlandırır. Geniş bağlamlı iletilerde az miktarda enformasyon bulunur demiştik. Anlamın oluşturulması için gerekli olan diğer enformasyon iletişimin gerçekleştiği fiziki ortamda ve alıcıda bulunur. Uzun süreli evliliklerde, aynı meslek grubunda ve iş yerinde çalışanlar arasındaki etkileşimde genellikle geniş bağlamlı iletilerden yararlanılır. İletişimin konusu hakkında bilgisi olmayanların anlayamayacağı tarzda az enformasyon taşıyan iletiler kullanılarak anlaşma sağlanabilir.

Bazı kültürler ise aşırı enformasyon yükünden kurtulmak için her defasında tek bir konu ile ilgili bütün enformasyonu alır ve işlerler. Bu tür kültürlere dar bağlamlı kültür denir. Böylece konu ile ilgili ayrıntıları da kapsayacak bilgi sahibi olurlar. Bu nedenle dar bağlamlı kültürün üyeleri, iletişim konusu olan alanda çok soru sorar, ayrıntıları merak ederler. Kendilerine bir görev verildiği zaman görevin ayrıntıları ile ilgili sorular sorarak kendilerinden ne istendiğini tam olarak öğrenmeye çalışırlar. Dar bağlamlı kültürlerin üyeleri yaygın olarak sözlü kodlardan yararlanırlar. Yalnız kendileri için gerekli bilgiye ihtiyaç duydukları için, belleklerini doğrudan kendilerini ilgilendirmeyen konulardaki bilgilerle doldurmazlar. Bu nedenle iletişim sürecinde genellikle ayrıntılı enformasyon içeren iletiler gönderirler.

Açıklayıcı kişilik özelliğine sahip bireyler heyecanlı, karşıdakinin kim olduğunu öğrenmek isteyen, konuşma sırasında karşıdakini sıkacak kadar uzun açıklamalar yapan, kendi fikir ve düşüncelerini satmaya çalışan ve kendi anlattıklarından heyecanlanan, alkıştan ve takdir edilmekten hoşlanan, kolayca motive olan, hedef belirlemekten hoşlanan, takdir edileceği ve hedefleri belirli yapılarda başarılı olan, önsezilerine güvenen ve teşvik edildiğinde daha büyük başarı kazanabilen bireylerdir.

Genişletilmiş kod kullananlar anlamı tamamen sözlü göstergelere yükler.

Doğrudan sözlü iletişim biçemini yaygın olarak kullanan kültürlerde sözlü bir mesaj, bağlam ve sözsüz semboller pek dikkate alınmadan tek başına değerlendirilebilir. Özellikle güç aralığının az olduğu kültürlerde, bireyler iletişim sürecinde karşıdakinin toplumsal statüsünü hesaba katma gereği duymadan, aralarında çatışma çıkmasından sakınmadan, amaç ve isteklerini açıkça ortaya koyar.

Geniş kapsamlı biçemde olumsuz yanıt vermek için bütün bahane ve gerekçeler sıralanır.

Ortaklaşa davranışçı kültürlerde ben yerine biz, benim yerine bizim sözcükleri tercih edilir.

Araçsal sözlü iletişim biçeminde alıcıdan beklenen sözlü iletilerinin içeriğini değerlendirerek niyetlenen anlamı çıkarmasıdır. Gönderen anlam için gerekli enformasyonu gönderdiği andan itibaren kendi görevini yapmış sayılır. Bireyci, belirsizlikten sakınma dereceleri düşük ve dar bağlamlı kültürlerin üyeleri genellikle araçsal sözlü iletişim biçemini kullanma eğilimindedir.

Bireyci, güç aralığının az, belirsizlikten sakınma derecesinin düşük olduğu kültürlerin üyeleri genellikle dar kodlu, doğrudan, dar kapsamlı, kişisel, araçsal ve kendini açığa vuran bir sözlü iletişim biçemi kullanma eğilimindedir. Ortaklaşa davranışçı, güç aralığının geniş, belirsizlikten sakınma derecesinin yüksek olduğu kültürlerin üyeleri ise genişletilmiş kodlu, dolaylı, geniş kapsamlı, bağlamsal, duygusal ve çağrılı bir sözlü iletişim biçemi kullanma eğilimi gösterirler.

Bireyci, güç aralığının az, belirsizlikten sakınma derecesinin düşük olduğu kültürlerin üyeleri genellikle dar kodlu, doğrudan, dar kapsamlı, kişisel, araçsal ve kendini açığa vuran bir sözlü iletişim biçemi kullanma eğilimindedir.

Sapir-Whorf Hipotezi'ne göre Kültür, dil aracılığıyla düşünme şeklimizi etkiler.

iletişim biçemlerinin dayandığı temel nedenler sadece kişilik özellikleri değildir. Genelleme yapılacaksa bireylerin mensup oldukları kültürleri temel alarak işe başlamak daha doğru bir yaklaşım olacaktır.

Alışkanlık

Bütün insanlar yaşamlarını devam ettirebilmek ve hayatta kalabilmenin koşullarını yerine getirmek zorundadır. Temel gereksinmelerin karşılanmasına yönelik etkinliklerin tümü geçinme etkinlikleri adı altında toplanır. Her toplum, bulunduğu coğrafi koşullar, sahip olduğu mali ve teknolojik olanaklara göre geçinme etkinliklerini şekillendirir. Doğru cevap B'dir.

Kültürün işlevlerinden biri de üyelerinin iç dünyası ile dış dünya arasına seçici bir perde çekmektir. Kültürel perde, dış dünyada olup bitenleri süzgeçten geçirip eleyerek bireyin çevresindeki bütün enformasyonu almasına engel olur. Böylece birey, zihinsel olarak işleyip anlamlandıramayacağı kadar büyük bir enformasyon yükü altında kalmaz. Başka deyişle, kültür perdesi ya da süzgeci bireyi aşırı enformasyon yükünden korur. Aşırı enformasyon yükü, “enformasyon niceliğinin alıcının bu yükle anlamlı bir biçimde uğraşma ya da yükü işleme kapasitesini aştığı zaman ortaya çıkan durum”dur. Doğru cevap C'dir.

Benjamin Lee Whorf ve Yale Üniversitesi’ndeki hocası Edward Sapir tarafından geliştirilen Sapir-Whorf Hipotezi, diğer adıyla Dilsel Görecelik (izafiyet) Hipotezi’nde, dilin sadece fikirleri ifade etme aracı değil, aynı zamanda fikirleri şekillendiren bir araç olduğu ileri sürülmüştür.