OKULÖNCESİNDE MÜZİK EĞİTİMİ II

Müziği oluşturan ögeleri Ana Ögeler ve Yabancı Ögeler başlıkları altında iki gurupta incelememiz gerekir. Bir takım ses kümelerini müzik diye tanımlayabilmemiz için mutlaka bu ses kümelerinin ritmik, melodik ve armonik yapılarının var olması gerekir. İşte bu üçlüye Ana Ögeler adı verilmiştir. Söz ve hareketin yer aldığı Yabancı Ögeler ise, bütün müzik yapıtlarında yer almayabilir. Ana Ögeleri Ritim (Rhytmus, tartım, seslerin uzunluğu-kısalığa), Melodi (Ezgi) ve Armoni (Seslerin belirli kurallar içerisinde
kalarak bağlanışı bilimi) olarak üçe ayırırız. Yabancı Ögeleri ise, Söz ve Hareket (mimik ve danslar) olarak ikiye ayırabiliriz.

Polifoni: Birden fazla sesin paralel hareketi, Opera: Tarihi veya mitolojik bir konuyu işleyen tiyatral ve
müzikal temsiller, Süit: Birbiri ardına birkaç parçadan oluşan özel formlu eserler.

On altıncı yüzyılda, Rönesans ışığı altındaki çalgı müziği tekrar uyanışa geçip ön saflarda yer almaya başlamıştır. Opera ve Süit hareketleri ortaya çıkmıştır.

Batı’da ilk dini müziği oluşturan kişi Milano Piskopos’u Saint-Ambroise’dir.

On altıncı yüzyıl dendiği zaman akla ilk önce sanat ve edebiyatta yepyeni bir kavram olan yeniden yapılaşma yani Rönesans gelmektedir. Müzik alanında Rönesans Dönemi’nin bir diğer ismi de “Polifoninin Altın Çağı”dır. Dönemin genel özelliklerini şu şekilde özetleyebiliriz:

Homofoni: Sesteş.

Polifoni: Birden çok ezginin belirli kurallar ile bir araya getirilmesi.

Klasik Konçerto: Genellikle orkestra eşliğinde, bir çalgı için yazılmış, üç bölümden oluşan müzik yapıtı. Klasik Sonat: Bir ya da iki çalgı için yazılmış, üç ya da dört bölümden oluşan müzik yapıtı.

Müzik tarihinde Klasik Dönem’in sonu ve Romantik Dönem’in başlarını simgeleyen en büyük besteci ise Ludwig van Beethoven’dir.

Çağdaş Dönem yepyeni müzik stillerinin ortaya çıktığı ve geçmiş dönemlerdeki bütün müzik ögelerinin de kullanıldığı bir sentez dönemidir. Bu dönem içerisinde oluşan başlıca müzik stillerini ise şöyle özetleyebiliriz:
Neoromantizm, Empresyonizm, Ekspresyonizm, Neoklassizm, Gebrauchsmusik, Amerikan Jazz’ı, Kayan Tonalite, Kromatizm ve Modülasyon, Mikrotonalite, Politonalite, Atonalite, Pandiatonizm.

Tahta Üflemeli Çalgılar: Flüt, Obua, Korangle, Fagot, Klarnet

Türkiye’de müzikte ulusalcılık akımı dendiğinde, ilk olarak, Türk Beşleri diye de anılan beş besteci ve eğitimci karşımıza çıkmaktadır. Bu isimler: Ahmet Adnan SAYGUN, Ulvi Cemal ERKİN, Necil Kazım AKSES, Cemal Reşit REY ve Hasan Ferit ALNAR’dır.

Ortaçağ’da diyatonik dizilere göre bestelenmiş, Latince sözlü, bağımsız ritimli tek sesli ayin ezgilerinden oluşan müzik türü PlainChant'tır.

Müzik alanında Rönesans Döneminin diğer ismi "Polifoninin Altın Çağı"dır.

Klasik dönemin en önemli özelliklerinden biri her ne kadar on sekizinci yüzyılın başlarında icat edilse de yine aynı yüzyılın sonlarında kullanılmaya başlanan piyanonun doğuşudur.

A seçeneğinin aksine Romantik dönemde değil, Klasik dönemde dönemin en belirgin karakter özelliklerini taşıyan Klasik Konçerto, Klasik Sonat ve Modern Sonat gibi formların ortaya çıkışı gözlemlenir. Diğer seçenekler Romantik dönem ile ilgili doğrudur. Bu sebeple doğru cevap A seçeneğidir.

Klasik Döneme imzasını atmış dört büyük besteci Franz Joseph Haydn, Cristohp Willibald Gluck, Wolfgang Amadeus Mozart ve Ludwig van Beethoven'dır. Bu gruba ait olmayan kişi E seçeneğinde verilmiştir.

Müzik tarihinde Klasik Dönem’in sonu ve Romantik Dönem’in başlarını simgeleyen en büyük besteci Ludwig van Beethoven’dir

Alman romantik müzik geleneğinin bir uzantısı olan neoromantizm, aşırı duygusallıktan ve büyük orkestra fikirlerinden kaçan, armonik arayış ve yeni orkestrasyon biçimleri arayan bir stildir diye tanımlanır.

Atonalite, her ton gurubunun tamamen reddedildiği biçime verilen addır. Doğru cevap A seçeneğinde verilmiştir.

Viyola, yaylı çalgılar grubuna dahildir. Bu sebeple sorunun cevabı E seçeneğidir.

Öz Soy Operası ve Yunus Emre Oratoryosu aşağıdaki Ahmet Adnan SAYGUN'un en tanınmış eserlerinin başında gelir.