ORTAÇAĞDAN GÜNÜMÜZE ANADOLU UYGARLIKLARI - Deneme Sınavı - 13

Balyan Ailesidir

Gerçek ismi Abdülcelil Çelebi olan Levni'dir

Doğru yanıt "B" şıkkı, "Sivas Çifte Minareli Medrese"dir.

Doğru yanıt "A" şıkkı "Bimarhane"dir.

Doğru yanıt "E" şıkkı "Figürlü"dür.

Doğru yanıt "C" şıkkı, "Kütahya Vacidiye Medresesi"dir.

Doğru yanıt "A" şıkkı "Candaroğulları"dır.

Selçuklu büyük divanında toprak hukuku ile ilişkili olarak sultanın imtiyazlarını Pervane fermanları bildirir.

Kütahya İmaret Mescidine ait 15.Yüzyılda Türkçe olarak hazırlanan belge Vakfiyedir.

Diyarbakır Ulu Cami Beylikler dönemi ahşap direkli camiler grubuna girmez.

Kütahya Vacidiye Medresesi; Beylikler Döneminin kapalı avlulu medrese örneğidir.

Karamanoğlu İbrahimbey İmareti Minberi ahşap kündekari tekniğinde değil sırlı çini olarak üretilmiştir.

Rokoko: Avrupa sanatında Barok’tan sonra gelişen üslup daha çok dekoratif sanatlarda egemen olmuş, Barok’a göre
daha sadeleşmiş bir sanat akımıdır.

Batılılaşma Döneminde mimarîde iç dekorasyonu çok renkli, hareketli figüratif özellikler gösteren duvar resimleri, tasvirler özellikle duvar üzeri boyama tekniği ile göze çarpar. Anadolu’daki bu dönem camilerinde Kâbe, İstanbul camileri tasviri tercih edilen kompozisyonlardır.

Tombak adlı özel üretim tekniği ile yapılan eserler mimaride değil maden sanatında dikkati çekmektedir.

1908’de II. Meşrutiyet’in ilanı ile başlayıp 1930’lar da sona eren dönem, Türk mimarlık tarihinde “Birinci Ulusal Mimarlık Dönemi” olarak tanımlanmaktadır. Osmanlı Devletinin ortadan kalktığı ve Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulduğu bu yıllarda, Türk Ulusçuluğu düşüncesi, her alanda olduğu gibi mimaride de etkili olmuştur. Dönem bundan yola çıkılarak Milli Mimari Üslubu, Neoklasik Üslup, Erken Cumhuriyet Dönemi Mimarisi olarak da adlandırılmaktadır. Bu üslubun öncülüğünü Sanayi Nefise Mektebi hocalarından Mimar Vedat Bey ve Hendesei Mülkiye Mektebi hocalarından Mimar Kemalettin Bey yapmışlardır.

Tüm kentler içinde en önemli değişim Türkiye Cumhuriyetinin başkenti ilan edilen Ankara’da görülmektedir. Küçük bir Anadolu kasabasından yeni devletin başkentine dönüşen kentte çok geniş bir yapılaşma programı uygulanmıştır. Bu dönemin Ankara’daki ilk yapısı, 1917 yılında Hasip Bey’in tasarladığı, İttihat ve Terakki Cemiyeti için yapılan binadır. Yapı 1923 yılında yeni ulusun parlamento binası olarak kullanılmıştır. Binanın geniş ahşap saçakları, iyi oranlanmış pencereleri ve simetrik planı, Birinci Ulusal Mimarlık döneminin biçimsel özelliklerini yansıtmaktadır.

1927 yılında hizmete açılan Ankara Palas, Vedat Bey’in çeşitli anlaşmazlıklar sebebiyle İstanbul’a dönmesinin ardından Mimar Kemalettin Bey tarafından tamamlanmıştır. Birinci Ulusal Mimarlık döneminin tüm cephe özelliklerini taşımasının yanı sıra batılı tarzda tuvaletleri, banyo ve küvetleri, elektrik jeneratörü gibi özellikleriyle dikkat çekmiştir.

Bu binayı 1927-31 yılları arasında Holzmeister tarafından yapılan Milli Savunma Bakanlığı izlemiştir. Modern eğilim, Jansen’in 1928’de kazandığı Ankara Nazım Planı Yarışmasının ardından tam anlamıyla geçerlilik kazanmıştır. Clemens Holzmeister, Jansen planında yer alan Yönetim Mahallesini (kartel) planlamak ve buradaki bazı yapıları tasarlamakla görevlendirilmiştir. Genelkurmay Başkanlığı, Cumhurbaşkanlığı Köşkü, İçişleri Bakanlığı, Emniyet ve Jandarma Genel Müdürlüğü, Bayındırlık Bakanlığı, Ulus Merkez Bankası, Emlak ve Kredi Bankası binalarını tasarlamıştır. Bu işlerin sayısı, ölçeği ve doğası Holzmeister’i dönemin en güçlü mimarı haline getirmiştir. Bir Holzmeister tasarımının en karakteristik özellikleri, avlulu dikdörtgen biçimindeki planlar, U şeklindeki şemalar, simetrik planlar, cephe düzenlemeleri ve ek yeri bulunmaksızın uzanan bloklardır. Sanatçı, Modern Akımın erken döneminin Viyana Ekolüne göndermelerde bulunan bazı karakteristik öğelerde kullanmıştır.

İkinci Ulusal Mimarlık döneminin en önemli yapısının Atatürk’ün Ankara’daki Anıtkabiri olduğu söylenebilir. 1941 yılında bu yapı için uluslar arası bir yarışma düzenlenmiştir. Türk Mimarları Emin Onat ve Orhan Arda tarafından hazırlanan tasarım uygulamaya değer bulunmuş, inşasına 1944 yılında başlanan yapı 1953 yılında açılmıştır. Anıtkabir, çağdaş olduğu kadar, geleneksel mimarlıktan da izler taşıyan bir yapıdır.

Askeri okul çıkışlı olup sanatçı kimliklerini yurt içinde öğretmenlik yaparak geliştiren Fahri Kaptan, Ahmet Bedri, Hilmi Kasımpaşalı, Ahmet Ragıp, Hüseyin Giritli, Ahmet Münip, Salih Molla Aşki, Ahmet Ziya ve isimleri bilinmeyen bir grup ressam Batı etkisindeki resim sanatında “Pri­mi­tif­ler” olarak adlandırılmışlardır. Bu sanatçılar, Türkiye’de henüz doğada, açık havada resim yapma geleneği yerleşmediği için, doğadan çekilmiş fotoğraf­ları model alarak eserler üretmişlerdir.