A seçeneğindeki "Aman" sözcüğü ünlemdir. Doğru cevap A'dır.

Ale't-tafsîl, "ayrıntılı olarak" anlamındadır. Doğru cevap C'dir.

"Alarga", savulun, çekilin anlamlarındadır. Doğru cevap B'dir.

TAKILAR
Başlı başına kavramları olmayan, isim sınıfından kelimelerden sonra gelerek onları söz
içinde başka unsurlarla ilişkilendiren kelimelerdir.

ağa ile

en bu takılardan biri değildir.

bi- :
Türkçe’de karşılığı çoğu kez bulunma (-de) eki ve ile, için, yanında takılarıdır. Yeminde
“için, adına” anlamını verir:

ba‘d “sonra”:
Türkçe’de karşılığı ayrılma durumu isteyen soñra takısıdır:
الالزو بعد ba‘de'z-zevâl “güneş battıktan sonra”, بعد السلام ba‘de's-selâm “selâmdan sonra”,
من بعد min ba‘d “sonra, artık”.
وق ف fevḳ “üst”:
Türkçe'nin bir tür takı öbeğindeki ῾üstünde, üzerinde, üstünden’ takılarına karşılıktır:
وق العاده ف fevḳa'l-âde “olağanın üzerinde, alışılagelenin dışında”.
تحت taht “alt”:
Anlamca Türkçe’nin belirsiz adtakımı kalıbındaki takı öbeklerindeki altı, altında, altından
takılarına eştir:
تحت القلعه tahte'l-ḳal‘a “kale altı, kale altında”.
قبل ḳabl “ön”:
Karşılığı +den durumunu isteyen öñce takısıdır:
لالددخو قبل ḳable’d-duhûl “girmezden önce”, يخ التار قبل ḳable't-târîh “tarihten önce”
عند ind “yan, kat”:
Türkçe’deki yanında, ḳatında, nezdinde gibi takılara karşılıktır:
عند الله inda'łłâh “Allah katında”.
لدی ledâ “yan, kat”:
Türkçe’nin -de ekine, ayrıca yanında, katında takılarına karşılıktır:
لالوصو لدی lede'l-vusûl “vardıkta, ulaştıkta”.

اب bâ- ( = ile, -e, -li):
صخصو با bâ-husûs “özellikle, bilhassa”, ر وقا با bâ-vaḳâr “vakarlı, oturaklı, ağır başlı”,
تتحريرا با bâ-tahrîrât “yazıyla”.
ب be- ( = ile, -e ): Bitişik yazılır:
بنام be-nâm “namlı, ünlü”, بجد be-cidd “gayretli”.
رب ber- ( = üzre, üzere, üzerine, üzerinde, üstünde):
حمشرو ال منو بر ber-minvâl-i meşrûh “açıklandığı üzere”.
بی bî- (= -sız): Bitişik yazılır:
هبيچار bî-çâre “çaresiz, zavallı”, بيكناه bî-günâh “günahsız”.
رد der- ( = içinde, içine, -de):
درآن der-ân “o anda, hemen”, كنار در der-kenâr “kenar yazısı; kucaklama”, نيام در der-niyâm
“kınında, kın içinde”.
زا ez- ( = -den):
از ez-cân ü dil “canıgönülden”, از هر جهت ez-her cihet “her yönden”, از بر ez-ber “göğüsten,
içten; bellemiş olarak, okuyarak değil de zihinden”.
ن / نا ne-nâ- ( = -siz):
نادان nâ-dân “bilgisiz, kaba”, نامتناهی nâ-mütenâhî “sınırsız, uçsuz bucaksız”, ميد نو nevmîd
( < ne+ümîd) “umutsuz” gibi.

derûnن , اندرو enderûn ( = içinde):
ن خانه درو derûn-i hâne “ev içi”, (ez- “-den” ile birlikte:) ن خانه درو از ez derûn-i hâne “evden”.
ون بير bîrûn ( = dışında, dışarıya):
غبا ون بير bîrûn-i bâğ “bağ dışında.”
پس pes ( = arkasında, arkasından, ardında, ardından):
ده پر پس pes-i perde “perde arkasında, perde ardından.”
پيش pîş ( = önünde, -de):
پيش پادشاه pîş-i pâdişâh “padişah önünde”, پيش در der-pîş “önde, önce”.
رزي zîr ( = altına, altında):
مين زير ز zîr-i zemîn “yer altı, yer altında”.

bâb “kapı” (= konu, husus):
باب در der-bâb “hakkında”, ين باب در der-în bâb “bu konuda”.
یبرا berây “için” (=yüzünden, sebebiyle. Farsça tamlama kalıbında tamlanan olarak):
ای خدا بر berây-i Hudâ “Allah için”, ای مصلحت بر berây-i masłahat “iş sebebiyle”.
جهت cihet “yön, taraf” ( = için. +den anlatımında ez- ile birlikte tamlanan olarak):
از جهت ez-cihet-i “… yüzünden, sebebinden”.
حق haḳḳ ( der- ile birlikte adtakımında tamlanan olarak):
حق در der haḳḳ-ı “… hakkında”.

ancaḳ,
يری غ اندن andan ayrı,
نايچو انك anıñ içün/için,
اندن ماعدا andan mâ‘adâ,
یاوتور اندن andan ötürü,
بله bile,
ليكی بو , bolay ki “umulur ki, olur ki, ola ki”,
نكم چو çün kim,
بو حالده كه bu hâlde ki “halbuki”,
ده de, ده … ده de … de
كم اكر eğer kim,
ايله ile,
كرك… كرك gerek … gerek, كسه كر … كرك gerek … gerekseكسه , كر كسه … كر gerekse … gerekse,
ها … ها ha … ha,
خاچان haçanخاچان كم , haçan kim,
كی حالبو hâl bu ki,
همان كم hemân kim “ne zaman ki, … -diğinde”,
همان تك hemân tek “yeter ki”,
هر نه قدر her ne ḳadar,
امدی imdi,
ايستر … ايستر ister … ister,
ايسه ise,
قاچان ḳaçan, قاچان كم ḳaçan kim,
كم kim,
ناصلكه nasıl ki,
قتين نه و ne vaḳtın
كه وقت نه ne vaḳt ki,
نته كه nite ki,

belki Türkçe asıllı bir bağlam değildir.

Geçişli fiillerde eylem dışa dönüktür; eyleyen (özne), eylemini bir nesne üzerinde gerçekleştirmekte, böylece bir nesne etkilenmektedir: ,sevmek سومك ,içmek ايچمك ,getirmek كتورمك ,kapamaḳ قاپامق ,açmaḳ آمچق ,ḳırmaḳ قريمق
ييمك yemek gibi. Bu bilgiden yola çıkarak bakıldığı zaman doğru cevap B şıkkıdır.

Aralarında iyelik (mülkiyet) ilişkisi bulunan iki ad ile kurulmuş birliğe adtakımı diyoruz. Bu söz dizimi birliği isim tamlaması olarak da adlandırılır. Aslında bir belirtme öbeği olan bu birlikte ilk üye, başka belirtme öbeklerinde olduğu gibi, ikinci üyenin taşıdığı kavramı daraltır, sınırlar ve onu belli hâle getirir. Bu yüzden ona belirten, ikinci üyeye ise belirtilen deriz. Bu bilgiden de anlaşılacağı üzere E şıkkındaki bilgi yanlıştır. Bu nedenle doğru cevap B şıkkıdır.

Bu bilgilerden de anlaşılacağı üzere doğru cevap B şıkkıdır.

Türkçe’nin adtakımını oluşturan öbekte ait olma ilişkisi her zaman bir ekle, iyelik ekiyle gösterilmiştir. Bununla birlikte Türkçe adtakımlarında takımın ilk üyesi ilgi eki alabilmektedir. İlgi durumu eki de iki kavram arasında ait olma ilişkisi kurar ve eklendiği adın kavramına sahip olan kavramı katar. Böylece aynı kavram ikinci kez kullanılmış olur. Bu, Türkçe’ye özgü bir durumdur. İlgi eki adın belirli bir hâlini gösterir. Demek ki bir adtakımında ilgi ekli ad belirli bir addır. Bu yüzden bu adtakımlarına belirli adtakımı diyoruz. Bu bilgiden yola çıkarak bakıldığı zaman doğru cevap C şıkkı olacaktır.

Türkçe’nin adtakımını oluşturan öbekte ait olma ilişkisi her zaman bir ekle, iyelik ekiyle gösterilmiştir. Bununla birlikte Türkçe adtakımlarında takımın ilk üyesi ilgi eki alabilmektedir. İlgi durumu eki de iki kavram arasında ait olma ilişkisi kurar ve eklendiği adın kavramına sahip olan kavramı katar. Böylece aynı kavram ikinci kez kullanılmış olur. Bu, Türkçe’ye özgü bir durumdur. İlgi eki adın belirli bir hâlini gösterir. Demek ki bir adtakımında ilgi ekli ad belirli bir addır. Bu yüzden bu adtakımlarına belirli adtakımı diyoruz. Bu bilgiden yola çıkara bakıldığı zaman doğru cevap D şıkkı olacaktır.

İlgi eki almamış bir adın katılan olduğu takımlarda bu ad belirli bir kişi ve nesne kavramını karşılamaz. Bu kalıptaki adtakımı da aslında bir belirtme öbeğidir. Belirsiz adtakımı teriminde yer alan “belirsiz” niteliği katılan adın gramerce belirsizliğini anlatır. Başka bir deyişle, belirten eksiz bir belirtendir. Yani yalın durumdaki bir ad ile iyelikli bir addan oluşmuş adtakımına belirsiz adtakımı diyoruz. Bu bilgi dahilinde bakıldığı zaman doğru cevabın E şıkkı olduğu görülecektir.

İlgi eki almamış bir adın katılan olduğu takımlarda bu ad belirli bir kişi ve nesne kavramını karşılamaz. Bu kalıptaki adtakımı da aslında bir belirtme öbeğidir. Belirsiz adtakımı teriminde yer alan “belirsiz” niteliği katılan adın gramerce belirsizliğini anlatır. Başka bir deyişle, belirten eksiz bir belirtendir. Yani yalın durumdaki bir ad ile iyelikli bir addan oluşmuş adtakımına belirsiz adtakımı diyoruz. Bu bilgi doğrultusunda bakıldığı zaman doğru cevabın A şıkkı olduğu görülecektir.