Sağlık İşletmelerinde İdare ve Sağlık Personeline İlişkin Hukuki Altyapı

Sadece hastalık ya da sakatlığın yokluğu değil; bedensel, ruhsal ve sosyal yönden tam bir iyilik içerisinde oluş
durumudur.

İnsan Hakları Evrensel Bildirgesine göre "yaşamak, herkesin hakkıdır".

İnsan Hakları Evrensel Bildirgesine göre "sağlık hakkı"; “gerek kendisi gerek ailesi için tıbbi bakım da dahil olmak
üzere, sağlık ve refahını sağlayacak uygun bir yaşam düzeyine ve işsizlik, hastalık, sakatlık, yaşlılık veya
geçim olanaklarından kendi iradesi dışında yoksun bırakacak başka durumlarda herkesin sahip olması gereken güvence hakkı” şeklinde tanımlanmaktadır.

Sağlık hizmetleri kavramı, Sağlık Hizmetlerinin Sosyalleştirilmesi Hakkında Kanun’un 2. maddesine göre; “insan sağlığına zarar veren çeşitli faktörlerin yok edilmesi ve bu faktörlerin tesirinden korunması, hastaların tedavi edilmesi, bedeni ve ruhi kabiliyet ve melekeleri azalmış olanların işe alıştırılması için yapılan faaliyetler” şeklinde ifade edilmiştir

Sağlık hizmetlerinin "temel amaçları" şunlardır:

1. Toplumu hastalıklardan korumak,
2. Toplumun sağlıklı yaşamasını sağlamak,
3. Hastalıkların tedavisi
4. Hastalıkların rehabilitasyonu.

“Herkes, sağlıklı ve dengeli bir çevrede yaşama hakkına sahiptir.”

Sağlık sistemi-toplum ilişkisinin temel bileşenleri şunlardır:

1) Hasta,

2) Sağlık kuruluşu

3) Sağlık çalışanı

Aile sağlığı merkezleri, toplum sağlığı merkezleri, ana çocuk sağlığı ve aile planlaması merkezleri, verem dispanserleri, kanser erken teşhis, tarama ve eğitim merkezi, merkezi yönetime ve belediyelere ait hastaneler, üniversite hastaneleri, eğitim ve araştırma hastaneleri, ağız ve diş sağlığı merkezleri, eczaneler, diyaliz merkezleri vb sağlık sisteminde yer alan kurum ve kuruluşlardır.

40, 56, 125 ve 129. maddeler

Sağlık hizmeti veren kurumların temel sorumluğu tıp etiği ilkeleri çerçevesinde, sağlık hizmetlerinde kalite adına “kurumsal performansı” ve “devamlılığı” sağlamaktır

125. maddenin son fıkrası

56. madde/3. ve 4. fıkralar

40. ve 129. maddeler

İdarenin sorumluluğunun kaynağı önceleri sadece kusura dayandırılmış daha sonra kusursuz sorumluluk esası da benimsenmiştir. Sorumluluğun kaynağı olarak kusur sorumluluğu ve kusursuz sorumluluk hususları ele alınmaktadır.

Sağlık hizmetlerinden kaynaklanan zararlar kural olarak “kusur sorumluluğu”na dayandırılmaktadır

Tazminat miktarı kusurun yoğunluğuna göre belirlenir.

Üç tip kusur sorumluğundan söz etmek mümkündür;

a) Sağlık Hizmetinin Kuruluşu ve İşleyişi Bakımından Kusur Sorumluluğu,

b) Tıbbi Faaliyetlerden Doğan Kusur Sorumluluğu,

c)  Tıbbi müdahale yapmaktan kaçınmak.

Kusursuz sorumluluk; bir kusura bağlı olmaksızın, idari işlem veya eylemlerden doğan zararlardan idarenin sorumlu tutulması durumudur

Sorumluluk hukuku bakımından iki tip "kusur" vardır: Kasıt ve ihmal

Hastane Yöneticisine bağlı yönetim;
• Başhekimlik
• Sağlık Bakım Hizmetleri Müdürlüğüdür.

Hastanelerde nöbet, çalışma programı ve personel uyumunu düzenlemek için gerekli tedbirleri almak Hastane Başhekiminin görevlerinden birisidir

Hastanelerde bütçe ve yatırım tekliflerini hazırlamak Hastane Yöneticisinin görevlerinde birisidir