SİYASAL İLETİŞİM - Deneme Sınavı - 12

Geri Besleme kanallarının tesisi: Siyasal iletişim yöntemleri ile halkın talepleri dikkate alınarak toplumsal talep/siyasal arz dengesi daha sağlıklı kurulmaktadır. Siyasal iletişim çift yönlü bir iletişimi gerçekleştirmeyi amaçlar. Aksi halde bu etkinlik bir etkileşim niteliğinden çıkarak tek yönlü bir bilgi akışına dönüşür ki, bu durumda da siyasal katılım ve demokratik bir nitelikten söz etmek
mümkün olmayacaktır. Kamuoyu araştırmalarıyla halkın beklentileri, daha önceden verilen mesajların etkileri yükseltilebilir.

Siyasal iletişimin biçimsel içeriğinde, siyasal konuşmalar, nutuklar, siyasetçilere atfedilen sözler, siyasal sürece ilişkin her türlü haber ve yorumlar, idari makamların açıklama ve savunmaları, oturum tutanakları, siyasi danışmanların halkla ilişkiler ve tanıtım etkinlikleri ve görünürde siyasi içerik taşımayan sinema ve televizyon filmleri ve eğlence programları da sayılabilmektedir. Doğru cevap E seçeneğidir.

Geri Besleme kanallarının tesisi: Siyasal iletişim yöntemleri ile halkın talepleri dikkate
alınarak toplumsal talep/siyasal arz dengesi daha sağlıklı kurulmaktadır. Siyasal ileti-
şim çift yönlü bir iletişimi gerçekleştirmeyi amaçlar. Aksi halde bu etkinlik bir etkileşim
niteliğinden çıkarak tek yönlü bir bilgi akışına dönüşür ki, bu durumda da siyasal katılım
ve demokratik bir nitelikten söz etmek mümkün olmayacaktır. Kamuoyu araştırmalarıyla
halkın beklentileri, daha önceden verilen mesajların etkileri yükseltilebilir. Doğru cevap B'dir.

Pazar: Siyasal anlamda pazarı, oy verme yaşındaki vatandaşlar oluşturur. Doğru cevap C'dir.

Propaganda faaliyetlerinde uygulanan tekniklerden bir diğeri de ad takmaktır. Siyasal propagandada çokça kullanılan bu teknikte, istenmeyen ya da çıkarlarla çatışan bir kişi, kuruluş ya da oluşuma karşı negatif çağrışımlar içeren nitelemeler kullanılmaktadır. “Belirli bir kişi ya da gruplar için ifade edilen ‘aşırı solcu’, ‘aşırı sağcı’, ‘marjinal’, ‘komünist’, ‘faşist’, ‘terörist’, ‘anarşist’, ‘hortumcu’, ‘yamyam’, ‘liboş’ gibi çağrışımlar bu türdendir”

Doğrudan lobicilik, bir grubun ya da kurumun temsilcisi konumundaki lobicinin, etki altına almak istediği kanun yapıcılar ve uygulayıcılar ile yüz yüze yani doğrudan etkileşime girdiği tür olarak açıklanabilir. Yani “doğrudan lobicilik, federal yasada belirtilen bilgi alışverişi veya iletişimin yorumunu gerektirmeyecek biçimde doğrudan doğruya örgütün temsilcisi ile karar alma sürecindeki yetkili kişi arasında gerçekleştirilmesidir”.

Basın yayın kuruluşlarına mektup yazmak, dernekler ve sivil toplum kuruluşlarıyla etkileşime girerek yürüyüşler düzenlemek, mitinglere katılmak, seçmenlerle yüz yüze toplantılar gerçekleştirmek, oturma eylemleri organize etmek, broşür dağıtmak dolaylı lobicilik faaliyetinde başvurulan yöntemlerdir.

Siyasal karar alıcı mercilerde belli bir yönde tutum oluşturma faaliyetleri olarak da ifade edilen lobiciliğin Türkiye'deki temellerinin ise Osmanlı'da, II. Abdülhamit dönemine dayandığı söylenebilmektedir. II. Abdülhamit'in Avrupa kamuoyunu Osmanlı lehine çevirmek için bulunduğu girişimler, tarihçiler tarafından lobicilik faaliyeti olarak adlandırılmaktadır.

Lobicilik faaliyetlerine destek veren halk gruplarının özellikleri; hemşehrilik olarak adlandırılan memleketçilik eğilimlerine önem vermeleri, bulundukları iş faaliyet kollarına özgü sendika, kooperatif ya da dernekle-re üye olmaları, etnik bir kökene mensup olmaları ve bu bağlamda yüksek olasılıkla tarihten bugüne ulaşan ortak etnik amaçlar taşımalarıdır.

Lobicilik, ekonomik sistemin değil siyasal sistemin önemli parçaları olan yasama ve yürütme yetkisini elinde bulunduranları veya bu kişilerle yakın temasta bulunan kimseler üzerinde etkili olma faaliyetidir. Doğru cevap B'dir.

Basın yayın kuruluşlarına mektup yazmak, dernekler ve sivil toplum kuruluşlarıyla etkileşime girerek yürüyüşler düzenlemek, mitinglere katılmak, seçmenlerle yüz yüze toplantılar gerçekleştirmek, oturma eylemleri organize etmek, broşür dağıtmak dolaylı lobicilik faaliyetinde başvurulan yöntemlerdir. Doğru cevap B'dir.

Türkiye’de lobicilik, "çıkarların gerçekleştirilmesi için yatırımcıların birbiriyle yarıştığı bir faaliyet alanı ya da talep-rüşvet ilişkisi" olarak algılanmakta ve bu konuyla ilgili olarak yasal düzenlemeler bulunmamaktadır. Birçok araştırmacı Türkiye’de lobicilik faaliyeti yapılsa bile bunun amatör düzeyde kaldığını ve uzun vadede stratejik planlamaların yapılamadığını ifade etmektedir. Bunun yanında kendilerini lobici olarak adlandıran temsilcilerin doğrudan girişimde bulunmaktansa işlerini tanıdık, eş, dost, hısım kanallarıyla halletmeye çalıştıkları belirtilmektedir. Durum böyle olduğunda ise araya konan tanıdıklar, asıl bağlantı kurulması gereken kişilerle değil, yanlış kişilerle kontak kurmakta bu ise konunun sapmasına ve neticede başarısız olunmasına yol açmaktadır. Verilen ifadeler arasında yer alan "Lobicilik firmaları arasında yaşanan güçlü rekabetin toplumda ve siyasette olumsuz sonuçlar doğurması" ise Türkiye'ye özgü ve söz konusu bir durum değildir.

Türkiye’de bilgi ihtiyacından doğan eksiklikleri kapatmak ve halkın karar alıcılara ulaşma isteği hususunda önemli bir görevi
yerine getiren CİMER 2006 yılında hizmete girmiştir. Doğru cevap E'dir.

Doğru cevap B şıkkıdır. Diğer önlemler sistem dışı alınan önlemlerdendir.

Ülkeler arasındaki en temel iletişim yöntemi elçilikler vasıtasıyla yürütülen resmi bağlantılardan oluşmaktadır. Devletin yönetim kademelerindeki hükümet liderini temsil eden, bu görevi üstlenen Büyükelçi'dir. Ayrıca ülkenin temsili için atanan devlet memuru statüsündeki Daimi Temsilci, İdari Görevli Müsteşar, konsolosluklarda görev yapan Başkonsolos ve konsolosluklardaki yetkililer ile uzmanlar, asli vazifelerini yürütmekte ve olası problemlerde öncelikli olarak bilgi aktaran kişi olmaktadırlar.

Bir siyasal iletişim uzmanının, seçmenlerle diğer politik aktörler ya da lobicilerle gerçekleştirdiği gibi ağır bir etkileşim faaliyeti içine girmesi beklenemez. Aksi halde seçmen kitlelerinin beklentilerinin karşılandığını hissettirmek ve bunun sonucunda da hedef kitle ile duygusallık ve güvenilirlik bağının kurulması zorlaşabilmektedir. Politikacıların dilin gücü ve anlatımın etkileyiciliğinden yalnızca hedef kitleleri etkilemek ve yönlendirmek amacıyla kullanmaması gerekir. Siyasal iletişimin taşıdığı sorumluluklardan biri toplumun siyasal gelişmelerden ve gerçeklerden haberdar edilmesi ve bu yolla siyasal sosyalleşmeye katkıda bulunmasıysa, o halde dil ve anlatımda seçilen sözcükler ve kullanılan ifadeler asıl meselenin ne olduğuna odaklanılmasını gerektirir. Yönetici kesimin beden dili ile söz ve konuşma sanatının inceliklerini bütünleştirmesi gerekmektedir. Doğru cevap D seçeneğidir.

Temel niyetlerin ve sahip olunan ideolojilerin süslü kelimelerle taçlandırılarak ve sesin etkileyiciliğinden yararlanılarak sunulması hitabet şeklinde tanımlanmaktadır. Doğru cevap E seçeneğidir.

Duyguların ve düşüncelerin gereğine uygun biçimde, yükseltilip alçaltılmasına tonlama adı verilmektedir. Doğru cevap C seçeneğidir.

Konuşmanın çok hızlı bir şekilde gerçekleştirilmesi, akıcılık ile nitelendirilebilecek bir durum değildir ve çoğu kez konuşmacı açısından başarılı bir etkinlik olduğu söylenememektedir. Bir topluluğa yönelik gerçekleştirilen hitabette hatipler tarihten bu yana izleyiciler gözünde söz konusu konuyla ilgili her soruyu yanıtlayabilen, doğaçlama yapabilen ve konusuna hâkim kişiler olarak bir izlenim yaratmaktadır. Bir konuşma etkinliğinin başarı sağlayabilmesindeki en önemli konu da konuşmacının gerçekçi olması ve konuşmasını gerçek öğelere dayandırmasıyla ilgilidir.  Doğru cevap B seçeneğidir.

İyi bir konuşmacı olarak politik aktör, seçmenlerine hitap ederken onların yetiştiği kültürel yapının öğelerinden beslenmelidir. Etkili bir konuşma, dinleyicileri de aktif hale getiren konuşmadır, gerçeklere dayalı öğelerden beslenmektedir. Hitabetin başarısı, dinleyicilerin dikkatini çekmekle ölçülmektedir. Etkili bir konuşmanın sağlanabilmesi için kurulan cümlelerin uzun ve dolayımlanmış olmamasına dikkat edilmelidir. Doğru cevap D seçeneğidir.