SİYASAL İLETİŞİM

Uluslararası alanda gerçekleştirilen Türk lobiciliğinin, amaçlanan etkileri yaratmadığı söylenebilmektedir. Bunun en önemli nedenleri ise Türkiye’nin uluslararası süreçte Ermeni, Rum ya da Yahudi lobileri gibi uzun yılları alan bir örgütlenme birikimine sahip olmaması, yurt dışındaki medya araçlarını etkin bir şekilde kullanamaması, mali kaynakların gereken gücünün bulunmaması ve belli bir dava çerçevesinde yapılan lobi faaliyetlerinin bir süre sonra bırakılması olarak gösterilebilir.

Günümüzde birçok ülkede, demokrasilerin gerçek anlamda işleyebilmesi, siyasal sistem ile bağ kurulması ve kamuoyunun önde gelen kuruluşlar ve siyasal sistemler hakkında bilgilendirilmesi ve ortak bir paydada buluşturulmasının bir yolu olarak görülen lobicilik, bu ülkelerde profesyonel bir meslek dalı olarak okutulmaktadır ve konuya ilişkin yeterli yasal düzenlemeler bulunmaktadır. Bu bilgilere göre doğru yanıt E şıkkıdır.

Lobiciliğin temelinde, belli bir topluluğun veya kurumun çıkarları ve bu çıkarlar doğrultusunda doğrudan ya da dolaylı biçimde etki altına alınmaya çalışılan siyasal güç odakları bulunmaktadır. Ancak lobicilik faaliyetlerinin merkezinde bulunan bu topluluk ya da kurumların yalnızca güçlü ekonomik yatırımlara sahip önde gelen şirket ve kuruluşlar olduğunu söylemek söz konusu değildir. Hükümetin yasa çıkarma, yürütme ve hatta yargı mercilerini belli bir yönde karar vermeye ikna edilmesi çabaları, kamunun yani halkın talep ve beklentileri bağlamında da gerçekleştirilebilmektedir. Örneğin; doğanın ya da nesli tükenmek üzere olan hayvanların korunmasına yönelik olarak genel kamusal fikir, bu konuda yasa çıkarılmasını ya da yasal düzenlemelerin sağlanmasını öngörebilir. Doğanın veya hayvanların korunmasına yönelik bir görüş içinde bulunan ve bu konuda yasal düzenleme isteyen halk bireyleri de çeşitli kuruluşlar ve sivil toplum örgütleri etrafında birleşerek, bu örgütün temsilcileri aracılığıyla bu doğrultuda bir yasa çıkarılması çabası içine girebilir. Bu bilgilere göre doğru yanıt C şıkkıdır.

Bir lobicinin doğru stratejiler geliştirmesi ve bu strateji faaliyetlerini belli bir plan dâhilinde uygulaması, etkinliğin başarısı açısından önem arz etmektedir. Bu yüzden bir lobici iyi bir araştırmacı olmalıdır. Bu bağlamda lobici; temsil ettiği kurum ya da topluluk içinde meydana gelen gelişmeleri, o kurumun niteliklerini, etkilenmek istenen siyasal çevrede gerçekleşen güncel değişimleri, geçmişe yönelik yapılmış olan faaliyetleri, hangi bilginin kimlerle paylaşılması gerektiğini, doğru zaman ve tekniklerin neler olabileceğini en etkin yöntemlerle ve derinlemesine araştırmalıdır. Uygulamaya geçilmeden evvel tüm faaliyetlerin zeminini sağlam temellere oturtacak bir alt yapı çalışması, bu faaliyetlerin başarısı ya da başarısızlık olasılıklarının da öngörüsünü sağlaması açısından mühimdir. Bu bilgilere göre doğru yanıt D şıkkıdır.

Siyasal aktörlerin özellikle seçim dönemlerinde, çeşitli teknik ve yöntemlerle seçmenlere yönelik gerçekleştirdiği yüz yüze ya da uzaktan iletişim, seçmenlerin oy verme davranışlarını etkilemekte ve belirlemektedir. Kurulan siyasal iletişim sayesinde iktidar ya da muhalif parti liderleri, partilerinin ideolojilerini, amaçlarını, faaliyetlerini ve vaatlerini seçmenlere tanıtarak, kendilerine yönelik olumlu bir imaj ve talep oluşturmaya çalışmaktadır. Yani kurulan siyasal iletişim, seçmenleri parti amaçları bağlamında ikna etme misyonu üstlenir ama aynı zamanda seçmen davranışlarını şekillendirecek bilgi ihtiyacını da karşılar. Lobicilik faaliyetlerinde de temel amaç ve karşılanan bilgilendirme ihtiyacı siyasal iletişim ile benzerlik göstermektedir. Bu konuda ikisi arasındaki tek farklılık, siyasal iletişim etkinliğinin siyasal aktörlerden halk topluluklarına doğru, lobicilik faaliyetlerinin ise siyasal gruplara ve aktörlere yönelik olmasıdır. Siyasal iletişim faaliyetleriyle lobicilik faaliyetlerinin her ikisinde de bilgilendirme ihtiyacının olması, ikisi arasındaki bir diğer benzerliktir. Siyasal parti liderleri seçim dönemlerinde ideolojileri, vaatleri, kısa ve uzun vadeli planlamaları, parti teşkilatının yapısı gibi birçok konuda seçmenleri bilgilendirmekte ve bu sayede seçmenlerin oy verme davranışındaki kararsızlıklarını sonlandırma isteğinde bulunmaktadır. Ancak siyasal partiler bunu yaparken, aynı zamanda özelde belirli grupların ve genelde seçmen topluluklarının eğilimleri, istek ve beklentileri hakkında da bilgi sahibi olmak istemektedir. Bu konuda siyasal aktörler için kamuoyu eğilimini yoklayacak teknikler yanında lobiciler iyi bir bilgi kaynağı olarak kabul edilmektedir. Lobiciler de temsil ettikleri şirket, kuruluş ya da kamu ile ilgili olarak siyasileri bilgilendirerek, bu yönde davranış değişikliği yaratmaya çalışmaktadır. Ancak bilgilendirme faaliyetlerinde ikisi arasındaki fark şudur: Siyasal parti liderleri seçmenlerini yüzdelik rakamlarla, küsuratlı verilerle ve tablolarla değil, daha çok yuvarlanmış rakamlarla ve kolay anlaşılır söylemlerle bilgilendirmektedir. Lobiciler ise karar alıcı siyasal aktörleri bilgilendirirken, kesin rakamlar, yüzdelik dilimler, analizler, araştırma sonuçları ve bunlara dayalı küsuratlı sayısal veriler sunmaktadır. Hem siyasi aktör hem de lobici iyi bir iletişim uzmanı olmalıdır çünkü iknanın gücü ve başarısı, iletişim sürecinin doğru zamanda, doğru kanallar, teknikler ve uygun kodlarla gerçekleştirilmesine bağlıdır. Buna göre doğru yanıt A şıkkıdır.

Hedef kitle olarak yasama ve yürütmede etkin rol sahibi olan bürokrasinin iletişim yetenekleri de yüksektir, bu yüzden bir lobici bu iletişim beklentilerini karşılayacak bir profesyonellik içinde hareket etmelidir. Buna göre, doğru yanıt B şıkkıdır.

Yüz yüze iletişim yöntemlerinin uygulandığı doğrudan lobicilik tekniği, diğer lobicilik türleri içinde en güvenilir ve en etkili yöntem olarak görülmektedir. Çünkü faaliyet konusuyla ilgili enformasyon akışı, herhangi bir kanala veya aracı konumundaki kişiye gerek duyulmaksızın, lobici ve hedef kitle arasında gerçekleşmektedir. Dolayısıyla uzaktan iletişim biçimlerinin yanlış anlama ve yorum yapmaya yönelik aksaklıklarının yaşanması söz konusu değildir. Doğru yanıt A şıkkıdır.

I.’de verilen özellik “Dolaylı Lobicilik (Grass Roots)”in bir özelliğidir. Doğru yanıt E şıkkıdır.

Yerel lobicilik; amaçlar yönünde pozitif tutum geliştirmek isteyen lobicilerin, siyasal erki etki altına alabilmek adına mahalli düzeyde gerçekleştirdiği faaliyetler olarak açıklanabilir. Bu türde lobici, yasama ve yürütme gücü üzerinde yeterli baskıyı yapabilmek adına yerel kurumlara, yerel basın yayın organlarına, derneklere ve seçmenlere yönelmekte ve söz konusu davanın haklılığı konusunda bu mahalli düzeydeki grupların desteğini kazanmaya çalışmaktadır. Doğru cevap C seçeneğidir.

Lobiciler, bireysel olarak doğrudan siyasetin karar alıcı güçlerine mektup, e-posta ve mesaj gibi yöntemlerle ulaşabilmekte, davanın gerekçelerini ve faaliyetlerin haklılığını ortaya koyacak enformasyon akışını hedef kitleye yönelik gerçekleştirebilmektedir. Televizyon, bir kitle iletişim aracıdır. Doğru yanıt A şıkkıdır.

Türkiye’de lobicilik, "çıkarların gerçekleştirilmesi için yatırımcıların birbiriyle yarıştığı bir faaliyet alanı ya da talep-rüşvet ilişkisi" olarak algılanmakta ve bu konuyla ilgili olarak yasal düzenlemeler bulunmamaktadır. Birçok araştırmacı Türkiye’de lobicilik faaliyeti yapılsa bile bunun amatör düzeyde kaldığını ve uzun vadede stratejik planlamaların yapılamadığını ifade etmektedir. Bunun yanında kendilerini lobici olarak adlandıran temsilcilerin doğrudan girişimde bulunmaktansa işlerini tanıdık, eş, dost, hısım kanallarıyla halletmeye çalıştıkları belirtilmektedir. Durum böyle olduğunda ise araya konan tanıdıklar, asıl bağlantı kurulması gereken kişilerle değil, yanlış kişilerle kontak kurmakta bu ise konunun sapmasına ve neticede başarısız olunmasına yol açmaktadır. Verilen ifadeler arasında yer alan "Lobicilik firmaları arasında yaşanan güçlü rekabetin toplumda ve siyasette olumsuz sonuçlar doğurması" ise Türkiye'ye özgü ve söz konusu bir durum değildir.

Hükümetlerin karar alma mekanizmalarını grupların, şirket ve kuruluşların amaçları ve çıkarları yönünde etkileme faaliyetleri olarak tanımlanan lobiciliğin çıkış merkezi ABD olarak kabul edilmektedir. Doğru cevap B'dir.

Türkiye’de bugünkü anlamda ilk lobi faaliyetleri ilk kez Cumhuriyetin ilanından sonra
1924 yılında, Amerika’ya göç eden Türklerin kurduğu bir dernek olan Türk Teavün
Cemiyeti tarafından gerçekleştirilmiştir. Doğru cevap C'dir.

Siyasal karar alıcı mercilerde belli bir yönde tutum oluşturma faaliyetleri olarak da ifade edilen lobiciliğin Türkiye’deki temellerinin ise Osmanlı’da II. Abdülhamit dönemine dayandığı söylenebilmektedir. II. Abdülhamit’in Avrupa kamuoyunu Osmanlı lehine çevirmek için bulunduğu girişimler, tarihçiler tarafından lobicilik faaliyeti olarak adlandırılmaktadır. Doğru cevap A'dır.

Lobicilik faaliyetlerinde de temel amaç ve karşılanan bilgilendirme ihtiyacı siyasal iletişim ile benzerlik göstermektedir. Bu konuda ikisi arasındaki tek farklılık, siyasal iletişim etkinliğinin siyasal aktörlerden halk topluluklarına doğru, lobicilik faaliyetlerinin ise siyasal gruplara ve aktörlere yönelik olmasıdır. Doğru cevap C'dir.

Yüz yüze iletişim yöntemlerinin uygulandığı doğrudan lobicilik tekniği, diğer lobicilik türleri içinde en güvenilir ve en etkili yöntem olarak görülmektedir.

Basın yayın kuruluşlarına mektup yazmak, dernekler ve sivil toplum kuruluşlarıyla etkileşime girerek yürüyüşler düzenlemek, mitinglere katılmak, seçmenlerle yüz yüze toplantılar gerçekleştirmek, oturma eylemleri organize etmek, broşür dağıtmak dolaylı lobicilik faaliyetinde başvurulan yöntemlerdir. Doğru cevap B'dir.

Birçok kaynakta, lobicinin lobiciye lobi yapması  olarak açıklanan kolektif lobi türü 1980’li yıllarda kendini göstermiştir. Doğru cevap E'dir.

Lobicilikte yüz yüze iletişim, konunun daha ayrıntılı biçimde ele alınmasını sağlanmaktadır. Doğru cevap B'dir.

Türkiye’de en fazla lobisi yapılan alanlara bakıldığında, tütün sanayi, ilaç sektörü, enerji sektörü ve otomotiv sektörleri en fazla lobi yapan sektörler olarak karşımıza çıkıyor. Doğru cevap C'dir.