SOSYAL HİZMET KURULUŞLARI - Deneme Sınavı - 1

Sosyal ilişkilerinde herhangi bir nedenle aksamaya ve zorluğa yol açacak herhangi bir tıbbi, ruhsal ve sosyal özür ya da engeli bulunan ve bu nedenle sosyal hizmet kuruluşlarında, yatılı, yataklı ya da gündüzlü modellerde sosyal bakımları, sosyal tedavileri ve sosyal rehabilitasyonları yapılan, yapılması gerek duyulan ya da bu gereksinimi duyan kişilerin oluşturduğu gruba “özel gereksinim grupları” denir.

Dârüşşifalar (şifahane; hastane), bimarhaneler (ruh ve akıl sağlığı için kurumlar), ıslahhaneler (cezai boyutta iyileştirme evleri; bugünkü adıyla eğitimevleri), darüleytamlar (Dar-ül Eytam; yetimler kapısı, yetimler yurdu), tabhaneler (nekahet evleri, dinlenme yurtları), çeşmeler, hanlar, hamamlar gibi sosyal hizmet kuruluşları Osmanlı İmparatorluğu döneminde sadece vakıflar kapsamında değil devlet tarafından da kurulmuştur.

1980’de büyük bir ekonomik sıkıntı içine düşen Çocuk Esirgeme Kurumu 1980 yılında ekonomik ve yönetsel zorluklar yaşadı. Hizmetleri aksadı. Mali konularda olumsuz söylentiler yayıldı. Bu nedenle 5 Mayıs 1981’de dernek feshedildi, görevleri Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığına devredildi.

Türkiye’de ilk kez 2011 yılında sosyal hizmetler bir bakanlık çatısı altında bütünleştirildi. Bu bakanlık Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığıdır.

Doğrudan sosyal hizmet vermek için kurulmuş kuruluşlar: Çocuk yuvaları, kreşler, çocuk bakımevleri, çocuk ve gençlik merkezleri, gençlik merkezleri, kadın sığınmaevleri, kadın konukevleri, huzurevleri, sosyal bakım merkezleri, toplum merkezleri, sosyal danışma merkezleri vb. bu kapsam içindedir.

Sosyal hizmet kuruluşları; • Sosyal hizmet veren kuruluşlardır. • Belirli nüfus gruplarına, belirli gereksinim gruplarına hizmet verirler. • Hizmetlerini seçilmiş amaçlara göre yürütürler. • Verilen hizmetin gerektirdiği işlevlerle donanırlar. • Hizmetlerini kesintisiz verirler. • Hizmetlerini yürütmeye yetecek kadar oda, döşeme (mobilya) ve maddi donanımları (bilgisayar, belgegeçer, telefon ve personel) bulunur.

Zastrow’a (1990) göre, modern endüstri toplumlarında aileler toplumun sürekliliğini ve istikrarını sağlayan aşağıdaki önemli işlevleri görürler: Neslin devamı, çocukların bakımı, yeni üyelerin sosyalleşmesi, cinsel aktivitenin düzenlenmesi, duygusal ihtiyaçlar için kaynak.

Psikolojik Şiddet:

• Kadına bağırmak, • Hakaret etmek, • Aşağılamak, • Başka kadınlarla kıyaslamak, • Korkutmak, • Kıskanmak, • Kadının nasıl giyineceğine, nereye gideceğine, kimlerle görüşeceğine karar vermek, • Kadını veya çocukları, zarar vermekle yada öldürmekle tehdit etmek, • Diğer insanlarla ilişkilerini sınırlamak, • Kişinin kendini geliştirmesine engel olmak, • Kişiyi maruz kaldığı şiddetin sorumlusu olarak görmek, • Kişinin kültürel farklılıklarını reddetmek, bastırmaya çalışmak veya bu gerekçeyle kötü muamelede bulunmak.

Türkiye’de aile ve kadın alanında verilen hizmetleri örgütleyen ve kurum ve kuruluşlar arasında eşgüdümü sağlamakla yükümlü olan ana kurum Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığıdır.

Toplum merkezlerinin, başvuru sahiplerinin sorunlarına çözüm aramak ve sosyal işlevselliklerini artırmak için sundukları hizmetler aşağıdaki biçimde sıralanabilir:

• Bölge halkının sorun ve gereksinimleri, bölgenin demografik, sosyal, kültürel, ekonomik yapısı ve sorun çözümünde kullanılacak kaynakları belirlemek amacıyla toplum incelemesi yapar, • Belirlenen sorunların çözümüne yönelik hizmetler verir, • Rehberlik ve danışmanlık hizmetleri verir, • Eğitimi destekleme çalışmaları yapar, • Yetişkinlerin bilgi, bilinç ve beceri düzeylerini artırmaya yönelik eğitim çalışmaları yapar,• Meslek edindirmek ve gelir kaynakları yaratmak için çalışmalar yapar, • Sosyal-kültürel-sportif etkinlikler düzenler, • Çevre geliştirme çalışmaları yapar, • Kentsel bütünleşme, kentsel toplum kalkınması ve kentin kaynaklarından yararlanmayı artırıcı çalışmalar yapar.

Türkiye’de aile mahkemelerine atanan uzmanların görevleri şu şekilde sıralanmıştır:

• Davanın esasına girilmeden önce veya davanın görülmesi sırasında, mahkemece istenen konular hakkında taraflar arasındaki uyuşmazlık nedenlerine ilişkin araştırma ve inceleme yapmak ve sonucunu bildirmek, • Mahkemenin gerekli gördüğü hâllerde duruşmada hazır bulunmak, istenilen konularla ilgili çalışmalar yapmak ve görüş bildirmek, • Mahkemece verilecek diğer görevleri yapmak.