SOSYAL HİZMET KURULUŞLARI - Deneme Sınavı - 23

Birinci Basamak Sağlık Hizmetleri

II-III-IV

Çocuk Koruma Merkezleri’nde çalışan sosyal hizmet uzmanının rol ve görevleri;

• Disiplinler ve kurumlar arası eş güdümü sağlamak,
• İhmal ve istismara uğrayan çocukların tanısının konulmasına yardımcı olmak ve tedavi süreçlerini izlemek,
• Korunma ihtiyacı olan veya suça sürüklenen çocuklar ile ilgili kamu kurum ve kuruluşları ile sivil toplum örgütleriyle iş birliği yapmak,
• Aileleri bilinçlendirmeye yönelik eğitim programlarını yaygınlaştırmak,
• Toplumsal duyarlılığın artırılması amacıyla topluma yönelik eğitim çalışmaları yapmak
• Danışmanlık hizmeti vermek, müracaatçı sisteminin ihtiyaçları paralelinde grup çalışmaları yapmaktır.

Doğru cevap D'dir.

Askeri hastane

I-II-III-IV-V

Aile hekimliği birimi

Aile sağlığı merkezi

Yüksek bağımlılık potansiyeli taşıyan ve ilaç ve diğer maddeler ile yapılan detoksifikasyon usûlüdür. Bu uygulama, sadece kamu kurum ve kuruluşlarına bağlı hastanelerde kurulan merkezlerde yapılabilir.

Güvenlik tedbiri, kişileri belli haklardan yoksun bırakma, eşya ve kazançlarına el koyma, sınırdışı edilme gibi tedbirleri kapsamaktadır.

Ataerkil aile yapısı ve ailenin çocuktan beklentileri: Bir diğer konuda göç eden ailenin çocuktan çalışma beklentisidir. Kırsal kesimde yaşamış aile, tarıma dayanan geçim kaynağında çocuğunun üretime katılmasına alışıktır. Bu nedenle kırdan kente göç eden ailenin, çocuğuna ilişkin ekonomik beklentileri devam edebilmektedir. Genç yaşta aileye ekonomik destek sağlamak için sokak yaşamına yönelen çocuk hem suç mağduru hem de faili olabilmektedir. Kent yaşamı norm kaybının ve norm zedelenmesinin en yoğun yaşandığı alan olarak kabul edilmektedir. Çünkü kentteki gibi bir yaşam sürmemiş olanların kent yaşamına uymaları güçtür. Farklı sosyalizasyon süreçlerinden kaynaklanan problemler suça etki edebilmekte, kente gelen ailenin, çocuğu üzerindeki sosyal denetim eksikliğinin azalması ve ailenin işlevselliğinin azalması da çocuk üzerindeki yönlendirmenin yetersiz hâle gelmesine ve risk durumunun oluşmasına yol açabilmektedir.

Ergenlik, aile dışında çeşitli sosyalleşme unsurlarının da yer aldığı en önemli gelişimsel dönemdir. Ergendeki en temel değişim aile dışındaki kişilerle de etkileşimin ve aileden arkadaş çevresine doğru yönelimin artışıdır. Bu dönemde ergenlerin içinde bulun- dukları arkadaş çevresi çok önemlidir. Özellikle madde kullanmaya başlama ve sonrasında madde edinmek için satışını yapmada (madde alabilmek için geçim kaynağı edinme yolu) arkadaş çevresinin etkisi çok elzemdir. Ergenin bu dönemde aileye gereksinimi -ergen her ne kadar aile üyelerine hissettirmese de- oldukça fazladır. Bunun yanı sıra ergenin sokakta satış yapması, evden ayrılıp sokakta yaşaması da ayrıca risk teşkil etmektedir.

Psikopatik suçlar: Çocuk suçluluğu içinde en az anlaşılanı ve tedaviye en çok karşı koyanı psikopatik suçlulardır. Önceleri ahlaki düşüklük veya ahlaki zayıflık olarak nitelendirilen ve uzmanlarca tartışmalı olan bu gruba, anti-sosyal kişilikler, kleptomaniler (hırsızlık hastalığı) girmektedir.

Psikoloji araştırmaları, sosyal ve sosyolojik araştırmalar zayıf akıllılık ya da gelişimdeki gerilik nedeniyle görülen suçluluğun suçluluk vakalarının büyük bir yüzdesini oluşturduğunu ortaya koymuştur. Zeka geriliği olan çocukların bir suçun mağduru olma riski diğer çccuklara göre daha fazladır. Özellikle cinsel istismar gibi suçlarda mental retardasyonu olan çocuk kendisine yapılan eylemin ne olduğunu ve mahiyetini kavrayamamakta ve mağdur olabilmektedir. Bu tip suçlarda kandırılma oldukça önemli bir unsurdur. Bu çocuklar bir suç eylemini işlemekten ziyade çoğunlukla kendilerine karşı işlenen suçların mağduru olmaktadır.

Nörotik suçlular grubunun sınırlarını kesin olarak çizmek zordur. Madde kulla- nan çocuğun adam öldürmesi bu kategoride ele alınabilir.

Havana Kuralları (Özgürlüğünden Yoksun Bırakılmış Çocukların Korunmasına İlişkin Birleşmiş Milletler Kuralları): Birleşmiş Milletler Genel Kurulu tarafından 14 Aralık 1990 tarihinde kabul edilmiştir. Havana Kuralları özgürlüklerinden yoksun bırakılan çocukların tutulacakları yere giriş sınıflandırma ve yerleştirme, fiziksel çevre ve kalma yerleri, eğitim, mesleki öğrenim ve çalışma, eğlenme, din, sağlık bakımı, hastalığın, kazanın ve ölümün bildirilmesi, dış dün- ya ile ilişkiler, fiziksel kısıtlamanın ve zor kullanmanın sınırları, disiplin usulleri, toplum içine dönüş konularını içermektedir.

Denetim serbestlik Türkiye’de 20 Temmuz 2005’te ceza infaz sisteminde yer almasına rağmen yurt dışı örneklerine bakıldığında bu sistemin bir yüzyıldır kullanıldığı görülmektedir. Denetimli serbestlik Amerika Birleşik Devletle- rinde yüz elli yıldır kullanılmakta olup, İngiltere’de yüzyıldır ve diğer Avrupa ülkelerinde ise uzun süredir kullanılmaktadır.

Özgürlüğü bağlayıcı bir ceza almış olan hükümlü çocuklar eğitim görmeleri, meslek edinmeleri ve yeniden toplumla bütenleştirilmeleri amaçlarının yerine getirildiği çocuk eğitim evlerinde barındırılmaktadır. Ankara, İzmir ve Elazığ illerinde olmak üzere üç çocuk eğitimevi mevcuttur. Hükümlü kız çocukları da İzmir Çocuk Eğitimevine sevk edilmektedir. Bu kurumlarda firara karşı engel bulunmaz. Kurum güvenliği, iç güvenlik görevlilerinin gözetim ve sorumluluğunda sağlanır. Çocuklara eğitim ve öğretim verilmesinin temel ilke olduğu ceza infaz kurumlarında eğitim ve iyileştirme faaliyetleri yürütülmektedir

Çocuk İzlem Merkezi Türkiye’de oldukça yeni bir yapılanma olmakla beraber, suç mağduru çocukların ifadelerinin alınması sürecinde, çocukların bu süreçte örselenmemesi amacıyla ‘suç öyküsünün’ tek bir defada alınmasını sağlayan kuruluştur. Türkiye’de pilot bir uygulama olarak Ankara Yenimahalle Devlet Hastanesi bünyesinde kurulmuştur. Bundan sonraki süreçte çeşitli illerde yaygınlaştırılması planlanmakta ve hizmet içi eğitim programları ile kuruluşta görev alan ve alacak personeller eğitilmektedir.

Sosyal güvenlik kavramı ilk olarak 1935 yılında Amerika Birleşik Devletlerinde kabul edilen Sosyal Güvenlik Yasası (Social Security Act) ile ortaya çıkmış, 1942’de İngiltere’de refah devletinin kurucu unsuru sayılan ünlü Beveridge Raporu ile genel bir tanıma kavuşmuştur. Kısaca sosyal güvenlik tüm vatandaşların ve onların bakmakla yükümlü olduğu kişilerin yarınlarının güvence altına alınması demektir. Buradaki yarın güvencesi sadece karınların doyması değildir. Beveridge’in tanımladığı toplumdaki beş ana sorun kaynağı- nın ortadan kaldırılmasıdır, yani herkesin “yokluk, hastalık, cehalet, sefalet ve işsizlikten” korunmasıdır.

Sosyal güvenlik kavramı ilk olarak 1935 yılında Amerika Birleşik Devletlerinde kabul edilen Sosyal Güvenlik Yasası (Social Security Act) ile ortaya çıkmış, 1942’de İngiltere’de refah devletinin kurucu unsuru sayılan ünlü Beveridge Raporu ile genel bir tanıma kavuşmuştur.