TANZİMAT DÖNEMİ TÜRK EDEBİYATI I

Batı sanatında dengeden çok devinime, düşünceden çok duyuma, biçimlerin serbestçe yaratılmasından duyulan coşkuya önem veren, abartmalı, etkileyici, çelişkiden çekinmeyen sanat akımına barok adı verilir.

Türk şiirinin tarihsel gelişiminde Batı edebiyatlarının etkisinin başladığı dönem 19.yüzyılın ikinci yarısıdır.

Edebiyat tarihlerinde “Tanzimat Dönemi” olarak adlandırılan ve Batı edebiyatlarının etkisinde geliştiği için klasik Osmanlı edebiyatından çok farklı özellikler gösteren yeni edebiyat anlayışı 19. yüzyılın ikinci yarısıyla başlatılır.

Bu akımın ozanları genellikle Arapça dilinde değil Farsça yazmışlardır.

Klasik şiir ile halk şiirinin en çok iç içe girdiği ortamın şairi Bayburtlu Zihni'dir.

Tanpınar’a göre Tanzimat’ın getirdiği yenilikler yüzünden doğan huzursuzluğun şairi Seyrani'dir.

Osmanlı Türkçesinin Eski Anadolu Türkçesinin yerini almaya başladığı XV. yüzyılın ikinci yarısı ve XVI. yüzyılın başlarında bazı şairler tarafından bilinçli bir şekilde başlatılan dilin sadeliğini koruma hareketine Türkî-i Basit denir.

Cevap Muvakkitzade Pertev'dir.

Tardiye, Türk edebiyatında pek az kullanılmış nazım biçimidir. Yalnız 18. yy. şairi Şeyh Galib çok önem vermiştir. Muhammesin özel bir biçimidir. Muhammes aruzun her kalıbıyla yazıldığı hâlde tardiye aruzun Mef’ûlü, Mefâilün, Feûlün kalıbıyla yazılır. Doğru cevap E'dir.

Hadîkatü’l-vüzerâ bir tezkire değil biyografidir.