TOPLUMA HİZMET EĞİTİMİ - Deneme Sınavı - 21

Öğrecilerin yaşam standartlarının artmasında önemli Katkılar sağlar

Demokrasinin en önemli sorun alanı otorite ve iktidar olgusunun doğal bir yansıması olarak “yöneten” “yönetilen” ilişkileri nasıl düzenleneceğidir.

Sivil topluma ilişkin kuramsal yaklaşımlarının tarihsel gelişim içinde dört farklı evre geçirdiği görülmektedir. Bu yaklaşımlar klasik, modern, liberal ve toplumcu, güncel ve postmodern yaklaşım biçimde sıralanabilir.

Ralph Dahrendof modern yaklaşım için sivil toplumu, yasaların egemen olduğu özerk kurumlardan oluşan, devlet ya da başka merkezi otorite tarafından
yönetilmeyen halk iradesini temsil eden kurumlar biçiminde betimlemiştir.

Liberal ve Toplumcu Bakış genelde devlet ile sivil toplum yapılarını ayrı görüp ilişkileri inceleyen bir yaklaşımdır.

Devlet desteği ve yardımı ile faaliyet gösterme

Askeri eğitim

İşsizliğin azaltılması için meslek kazandırma kurslarının düzenlenmesi ve meslek edindirme kurslarının mali olarak desteklenmesi sosyo-ekonomik etkinliklerdendir.

Hizmet, aslen Arapça “ha-de-me” fiil kökünden türemiş olup sözlük anlamı yönüyle iş, görev, yardım, birinin işini yapma, başkasına yardım etme demektir.

Toplumsal bir olgu olan inanç, insanların toplum halinde yaşamalarında temel bir rol oynar; zira inanç, insanları belli bir amaç etrafında toplar ve toplumun birlik ve bütünleşmesinde, barış içerisinde yaşamasında etkili olur.

Peter L. Berger’in de belirttiği gibi her insan topluluğu bir dünya kurma girişimidir. Bu girişimde yer alan çeşitli olgu ve unsurlar arasında inanç özel bir yer işgal eder. Dolayısıyla inşa edilen dünyada inanç ile insan arasında sıkı ilişkiler bulunmaktadır. Şu halde denilebilir ki dünya inşa etme girişiminde toplumla inanç arasında girift ilişki ve etkileşimler bulunmaktadır.

Din toplum ilişkilerinde dinî meşrulaştırımı anlamak oldukça önemlidir. İnsanlar, toplumsal yaşamlarında yaptıkları ve karşılaştıkları pek çok şeye geçmişte olduğu gibi günümüzde de geçerlilik kazandırmak için dine, dinin meşrulaştırıcı yönüne başvurma ihtiyacı duyarlar.

İnancı doğru anlamanın yolu onun sosyal boyutlarını doğru anlamaktan geçer. İnancın zihinsel, düşünsel, eylemsel, toplumsal vs. boyutlarıyla yaşanmasını ifade eden din, etkili bir sosyal gerçeklik ve temel bir toplumsal kurumdur.

İnsanları bir araya getiren, bir arada tutan, toplum halinde birleştiren bir amaç ve bu amaç etrafında bir takım normlar, değerler, inançlar bulunmaktadır. Bireyi bu anlamda topluma bağlayan sosyal bütünleşmedir. Sosyal bütünleşmeyi sağlayan en önemli olgulardan(fenomen) biri, belki de en önemlisi ise dindir.

Müslümanların öldükten sonra da toplumda kalıcı olan ve topluma hizmete devam eden eserler bırakmaya önem vermeleridir. Bu, hadislerde teşvik edilmiştir. Bir Hadis’te şöyle denilmektedir: “İnsan ölünce amel defteri kapanır; ancak şu üçü bunun dışındadır: sadaka-i câriye, faydalı ilim ve kendisine dua eden salih evlat” (Buharî). Hadiste ifade edilen sadaka-i câriyeden kastedilen, devam eden, devamlı yararlanılan iyi eserlerdir. Bunlar; çeşme, su kemeri, sebiller.

Yahudilik, Hırisitiyanlık ve İslam, dünyayı Allah’ın bir eseri olarak görür ve dolayısıyla o dinlere mensup olanların dünyayı kabul etmelerini temin eder. Örnek olarak İslam’a yakından bakılacak olursa, onun Müslümanlardan dünyayı sahiplenmelerini, “hemen ölecekmiş gibi Ahiret için, hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için” çalışmalarını istediği görülür.

Toplumun varlığını sağlıklı olarak sürdürmesi için aile, akraba, komşu ve bütün topluma karşı sorumluluklarımızın gereğini yerine getirmek, topluma en büyük hizmet demektir. Bütün bu sorumlulukların ifasında dinlerin işlevlerinin olduğu bilinmektedir. Örneğin İslam dininde aileye, komşuya, akrabaya, toplumun bütününe, darda kalana, yoksullara, hastalara vs. karşı görev ve sorumluluklar ayrıntılı olarak belirtilmiştir.

Toplumların evrensel bir boyutu olan din geniş anlamda, kitabî (teorik, itikadî) ve uygulamalı (ibâdî), bireysel ve grupsal, sübjektif ve objektif yönleriyle; inanç, bilgi, tecrübe/duygu, ibâdet, etki, organizasyon ve ahlak boyutlarıyla bir bütün olarak kendini ortaya koymaktadır. Din doğal ve sosyal bir gerçekliktir. Dinin objektifliği, dinin görünürlüğünü, ilişkisel düzeylerini, toplumsal boyutlarını dillendirir. Dinle toplum birbirinden ayrı düşünülemez.

Wach’a göre din ile toplum arasındaki karşılıklı ilişki yakından ve sistematik bir şekilde incelenecek olursa, dinin toplum üzerindeki etkisinin birinci derecede olduğu görülür. Dinin insan topluluklarının bilgi, inanç, ahlak ve zihniyetleri ile örgütlenmeleri üzerinde güçlü etkileri olmaktadır. Bu etkileri geçmiş topluluklarda görmek mümkün olduğu gibi günümüz modern toplumlarında da da çeşitli biçimlerde görmek mümkündür. Dinin tabii grup veya birlikler üzerinde etkisi olduğu gibi sırf dinî olarak adlandırılan gruplar üzerinde de merkezî etkisi bulunmaktadır.

İnsanlar, toplumsal yaşamlarında yaptıkları ve karşılaştıkları pek çok şeye geçmişte olduğu gibi günümüzde de geçerlilik kazandırmak için dine, dinin meşrulaştırıcı yönüne başvurma ihtiyacı duyarlar. Din, davranış ve düşüncelerimizi, bireyin iç dünyasında olup bitenleri, inanç ve bilinçlerini, bilgi ve tezlerini, toplumsal kurumları, siyasal ve toplumsal düzeni, onlara kutsallık kazandırmak ve nihaî olarak geçerli ontolojik statüler bahşetmek, yani onları kutsal ve kozmik referans çerçevesine yerleştirmek suretiyle meşrûlaştırır; başka bir ifadeyle beşerî açıdan tanımlanan realiteyi, nihaî, evrensel ve kutsal bir realiteye bağlayarak sübjektif ve objektif düzlemlerde haklılaştırır. Sosyal bir fenomen olarak din, liderleri veya müntesipleri tarafından kutsal kökeni olmayan yapı ve olayları da meşrûlaştırma potansiyeline sahiptir.