TOPRAK BİLGİSİ VE BİTKİ BESLEME - Deneme Sınavı - 2

• Toprağın kabartılması, su ve hava girişinin kolaylaşması, 

• Kabartılan toprakta tabandan suyla birlikte kılcal yoldan yükselen tuz miktarının sınırlandırılması, 

• Artırılan yüzey pürüzlülüğü ile, su ve toprak kayıplarının azaltılması, 

• Yüzeydeki kabuk katının kırılması ve çatlakların ortadan kaldırılması, böylece buharlaşma kayıplarının azaltılıp, genç sürgünlerin yüzeye ulaşmasının kolaylaştırılması, 

• Toprakta suyu tüketen yabancı otların yok edilmesi, 

• Kılcal sürekliliğin kesilerek, buharlaşma kayıplarının azaltılması, 

• Gübre, ilaç, kireç, jips, toprak düzenleyici gibi girdilerin toprağa karıştırılması, 

• Toprakta su ve hava geçişlerini ve köklerin ilerlemesini önleyen katların kırılması, 

• Ürünün özelliğine bağlı tohum ve yatağı oluşturma, 

• Toprak profilinde sürekliliği bozan, aşırı kumlu, aşırı killi gibi katmanların toprakla karıştırılması, 

• Üst topraktaki bitki kalıntılarının toprağa karıştırılması sonucu organik madde ayrışması, bitki besin elementlerinin yararlığının artması. 

• Toprak yapısının zarar görmesi, toprağın fiziksel özelliklerinin gerilemesi, 

• Yüzeydeki bitki artıklarının toprağa gömülmesi ve toprağın kabartılıp gevşetilmesi sonucu erozyonun artması, 

• Alttaki nemli toprağın yüzeye çıkarılmasından kaynaklanan su kayıpları artışı, 

• Üstteki etkin mikrobiyel topluluğun derine gömülmesi sonucu işlevlerinde gerileme. 

C şıkkındaki madde toprak işlemenin faydalarındandır.

• Erozyon, millenme ve kuraklık artışı, 

• Yalnızca o ülkede veya yörede gelişen endemik bitki türlerinin yok olması, 

• Toprakların fiziksel ve kimyasal verim gücünün düşmesi, biyolojik dengenin bozulması, 

• Hayvansal üretimin gerilemesi, 

• Artan taşkın ve sel tehdidi ve 

tüm bunların sonucu olarak toplumsal huzursuzluğun artması sorunlarını doğurur. 

Orta ve ağır bünyeli toprakları sever. Hafif bünyeli topraklarda dalları kolay kırılır. Kireçli topraklarda erikte Fe noksanlığı görülebilir. Eksikliği en sık görülen bitki besin elementleri azot (N), demir ve bordur. 

• Kazı ve dolgu miktarları en aza indirilmelidir. 

• Kazı ve dolgu hacimleri birbirine eşit olmalıdır. 

• Etkin bir yüzey ve alan drenajı sağlanmalı, ancak arazi olabildiğince düz duruma getirilmelidir. 

• Kazı ve dolgu alanlarında tehlikeli ve engelleyici ögeler ile, çukur, tümsek, aşırı eğim gibi istenmeyen ögelere yer verilmemelidir. 

• İşlemler kültürel ve doğal değerlere zarar vermemelidir. 

• Dolgu alanı kazı yerine bitişik veya olabildiğince yakın olmalıdır. 

• Dolgu alanı çevresinde, döküm, ıslatma, sıkıştırma ve bitkilendirme işlemleri sırasında gerekecek önlemler önceden belirlenmelidir. 

• Döküm alanının altında ekonomik değere sahip rezerv bulunmamalıdır. 

• Döküm alanına giden taşıma yolu olabildiğince kısa ve uygun eğimde olmalıdır. 

• Toprak niteliği, tarımsal kayıpları en aza indirecek düzeyde olmalıdır. 

• Doğal bitki örtüsü olabildiğince korunmalıdır. 

• Yapılacak depolama, daha sonra kayma (heyelan), su baskını gibi sorunlara neden olmamalı, çevreyi bozmamalıdır. 

• Döküm alanı olarak oluşturulacak yer için seçilen alanda kamulaştırma ve satın alma giderleri olabildiğince az olmalıdır. 

• Daha önceden kum, tuğla-kiremit hammaddesi, kireç, kömür vb alınması sonucu doğal özelliği bozulmuş, çukur araziler, 

• Önceden kül, inşaat artıkları, molozlar vb doldurulmuş döküm alanları (üzerine bir toprak örtüsü sağlayacak biçimde) 

• Engebeli veya pürüzsüz ve düz, çıplak kayalıklar. 

• Yüzeyin bir organik malçla kaplanması, 

• Toprak işlemeyle kat kat kabartılması, 

• Sık sık çapa yapıp, yüzeyde kılcal sürekliliğin kırılması, 

• Sürekli bitki örtüsü oluşturup gölge etkisi sağlanması 

İyi drenajlı, derin, orta bünyeli toprakları sever. Kireçli topraklarda Mn noksanlığı görülebilir. Vişne ve kiraz, ağır bünyeli topraklarda yeterince gelişemez. Eksikliğinden en sık etkilendikleri bilinen besin elementleri Mg, Fe ve Cu olup, kiraz bakır noksanlığına karşı daha duyarlıdır.